(Ağsu, Bakı) taxıl biçəndə və ya təndirə çörək yapanda qola dolanan parça və ya dəri sarğı. – Adamlar taxıl biçəndə qolçağ bağlıyır (Ağsu); – Qabağ çö
(Bakı) büzməli. – Qədimdə arvaddar qolçağlı don giyərdi
I (Füzuli, Qarakilsə, Qazax, Oğuz, Şahbuz, Zəngilan) bax qolçağ. – Qolçağı bağlıyıllar ki, qılçığ adamın qolun yeməsin (Zəngilan); – Qolçağı əppəx’ pi
(Ordubad) odun parçası. – Ay bala, get o qolçədən yığ gəti, ocəğə qoyax
(Şəki) taxça. – Qolçüyə ləmpə də qoyüllər, ayrı şey də qoyüllər
(Ağcabədi) çalğısız (toy haqqında). – Aşıxlı toy da olurdu, qoldantutma toy da olurdu
(Salyan) qolçaq. – Qoldırağac olmasa, qolua qılçığ girər
(Ağbaba) quyruğu kəsilmiş heyvan
(Kürdəmir) başqa yerdə əkilmək üçün kökündən çıxarılmış ağac
(Əli Bayramlı) arxın kiçik qolu. – Qolqanoyi balaca olur, arxdan ayrılır
(Qarakilsə, Meğri) qohuməqrəba. – Hüseynnilərin qolqayısı Gülülərdən çox idi (Meğri); – Xeyləx’ çörəx’, duz bizim qolqayımızdan gətdim bıra (Qarakilsə
(Qazax, Tovuz) qolburma (güləşmədə). – Güləşəy, əmbə qolqırma yoxdu (Tovuz)
(Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) güclü sel nəticəsində yaranmış yarğan, dərə. – Sel ki gəler, o yeri o:r, o yerə qolpun de:rix’ biz (Qazax); – Elə ki gördük g
(Basarkeçər) dərman bitkisi adı. – Qolsapalax enniyarpaxlı, uzun otdu, yaranın üsdünə qoyullar; – Qolsapalax əvəlix’ kimi bir otdu, ye:llər onu
(Ucar) canlıq. – Cicim mənə bir qolsuz tikdi
(Şəki, Tovuz) yaltaq. – Cahangir kimi qoltaşa adam ağlınə:lməsin (Tovuz)
(Cəbrayıl) uşaq oyunu adı. – Gəlin, qoltuxdançıxma oynuyax
(Əli Bayramlı, Kürdəmir) çal-çarpaz. – Qolturmac bağlanan iplər açılmadı (Əli Bayramlı)
qolvənd eləməx’: (İmişli) heyvanın başını qabaq ayaqlarının birinə bağlamaq (qaçmaması üçün). – Qolvənd elədim, buraxdım atı
(İmişli, Tərtər) qoşqu heyvanlarının belinə çulun altından qoyulan (içinə saman tökülüb tikilir) xurcun şəkilli örtük
I (Şəki) 1. tütün yarpağı düzülmüş 4-5 ip bağlaması, dəst. – Tütün qoması bağli:llər doğanağa 2. bir saplaqda və ya kiçik zoğda olan topa meyvələr II
qomarğa eləməx’: (Gədəbəy, Qazax) mühasirə etmək, mühasirəyə almaq. – Orda qomarğa ele:llər, dörd yanı kəsellər (Qazax)
(Daşkəsən, Gədəbəy) mühasirə etmək, mühasirəyə almaq. – Bir də ö:rdük qomarğale:flar (Daşkəsən); – Qoruğa girən malları qomarğaladıx tutdux (Gədəbəy)
(Gədəbəy, Qazax, Şəki, Şəmkir, Tovuz) 1. b a x qomarğalamax (Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz). – Qomardıx, tutdux birtə:r camışı (Gədəbəy); – Şa:bbasın
(Çənbərək, Kürdəmir, Zəngilan) bax qomarğalamax. – Qaçaxlar bizi yaman qomarramışdı, incəvara yaxşı qutardıx (Zəngilan); – Uşaxlar qoyunu qomarrıyıf t
(Cəlilabad) bax qomarğalamax. – Bizi qomarrıdılar tutdılar
(Kürdəmir) armud növü adı
(Dərbənd, Tabasaran) arabaya və s. qoşulan kəl. – Qotani <kotanı> qoşeydig qomişə (Dərbənd)
qomqara qoymax: (Tərtər) əkin sahələri arasına sərhəd nişanı qoymaq. – Murad, getginən Sarı Kövərdə qomqara qoy gəl
(Qax) çoxlu quş qonan yer
(İmişli) qonaqlıq. – Beycə bizzə yaxşı qonalğa vardı
(Əli Bayramlı) yetişmək
I (Qax) qönçə II (Borçalı, Oğuz) bax qoj (1-ci məna). – Qoncu baş tirinə vururux (Oğuz); – Qoncun üsdən də pərdi döşe:rdilər (Borçalı)
(Başkeçid) kartof dilimi
(Basarkeçər, Başkeçid, Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Xocavənd, İmişli, Qazax, Oğuz, Ordubad, Şərur, Tovuz) dikdaban ayaqqabı
(Oğuz) uşaq oyunu adı
(Cəlilabad) məc. dikəltmək
(Lerik) quyudan vedrə çıxartmaq üçün istifadə edilən ucu əyri ağac, koğa
(Böyük Qarakilsə) zınqırov
(Çənbərək) çömbəlib oturmaq. – Hər axşam gedif qızıgildə qonquyur
(Tərtər) bax qonqumax
(Lerik, Şuşa) ipək parça adı. – Qonşubağrıçatdadanı Mərziyə geyif toye:tdi (Şuşa)
(Borçalı, Tərtər) ipək parça adı. – Qonşuçatdadan çox adamda var (Borçalı); – Qonşuçatdadanı cahıllar ge:ərdi (Tərtər)
qonursu iyi: (Qazax) yanmış yun parça iyi. – Qonursu iyi gəler
qopa qoymax: (Kürdəmir) əkin sahələri arasına sərhəd nişanı qoymaq. – Əkinlərin arasına qopu qoyurux
(Qax) hin
(Salyan) hörmət, etibar. – Gəl aramızza olan qopalağı itirmiyəg
(Qax, Mingəçevir, Oğuz, Zaqatala) qəlpə, qırıntı. – Daşın qopalaxlarını bir tərəfə topla (Oğuz); – Ordakı qopalaxları yığışdır, yandır (Zaqatala)
(Mingəçevir) qəlpələnmək, xırdalanmaq. – Odunnar qopalaxlanıb töküldü
(Qax) ləkə. – Usdula düşən qoparı tez sil