(Zaqatala) cilov
(Ağbaba, Şəki) bax qaqazdammax. – Adam çox qoqazdammaz, oğlum! (Ağbaba); – Sə:n, oğlun yaman qoqazdanır (Şəki)
(Ağbaba) lovğalana-lovğalana. – Səlvər, qoqazdanaqoqazdana hara gedirsən?
(Tərtər) dombalan. – Qoqqiliyi çiy də ye:illər, pişirif də ye:illər
(Qax) qarğıdalı qoğalı
(Başkeçid, Borçalı) divar. – Bir öyüm var, bö:rünnən üç qol da çəhdirəjəm, olajey iki öy (Borçalı)
qol-bud eləməx’: (Cəbrayıl) 1. yıxıb döymək (adam) 2. parçalamaq (kəsilmiş heyvanı) 3. sındırmaq, yarmaq, kəsmək
(Zəngilan) bardaq. – Qola suyu sərin saxlıyır
(Borçalı) qadınların qollarına bəzək üçün bağladıqları gümüş pullar. – Qolaxçasın qola bağle:rıx
(Zaqatala) qadın geyimi adı
(Qax, Oğuz) gödək örkən
(Cəbrayıl) dişlə, arabanı boyunduruqla birləşdirən uzun ağac hissə. – Qolavanı möhkəm ağajdan qayırıllar
(Qazax) tullamaq
I (Biləsuvar, Kəlbəcər, Naxçıvan, Ordubad, Salyan, Yardımlı, Zaqatala, Zəngilan) pis. – Bu yeri qolay suvarmısan (Naxçıvan); – Qəhrəman qolay adam olu
(Şahbuz) muncuqlu bilərzik. – Qolbax mıncıxdan olardı, qolumuza bağlıyardıx
(Borçalı, Qazax) cur, həmtay. – Abbasnan Şahəli qolbəyidi (Borçalı); – Abasnan Hasan qolbəyi oluf (Qazax)
(İmişli, Kürdəmir, Salyan) kanalın kiçik qolu. – Uşağlar hindi qolçada çimir (İmişli); – Qolça qanaldan kiçik olar (Salyan)
(Ağsu, Bakı) taxıl biçəndə və ya təndirə çörək yapanda qola dolanan parça və ya dəri sarğı. – Adamlar taxıl biçəndə qolçağ bağlıyır (Ağsu); – Qabağ çö
(Bakı) büzməli. – Qədimdə arvaddar qolçağlı don giyərdi
I (Füzuli, Qarakilsə, Qazax, Oğuz, Şahbuz, Zəngilan) bax qolçağ. – Qolçağı bağlıyıllar ki, qılçığ adamın qolun yeməsin (Zəngilan); – Qolçağı əppəx’ pi
(Ordubad) odun parçası. – Ay bala, get o qolçədən yığ gəti, ocəğə qoyax
(Şəki) taxça. – Qolçüyə ləmpə də qoyüllər, ayrı şey də qoyüllər
(Ağcabədi) çalğısız (toy haqqında). – Aşıxlı toy da olurdu, qoldantutma toy da olurdu
(Salyan) qolçaq. – Qoldırağac olmasa, qolua qılçığ girər
(Ağbaba) quyruğu kəsilmiş heyvan
(Kürdəmir) başqa yerdə əkilmək üçün kökündən çıxarılmış ağac
(Əli Bayramlı) arxın kiçik qolu. – Qolqanoyi balaca olur, arxdan ayrılır
(Qarakilsə, Meğri) qohuməqrəba. – Hüseynnilərin qolqayısı Gülülərdən çox idi (Meğri); – Xeyləx’ çörəx’, duz bizim qolqayımızdan gətdim bıra (Qarakilsə
(Qazax, Tovuz) qolburma (güləşmədə). – Güləşəy, əmbə qolqırma yoxdu (Tovuz)
(Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) güclü sel nəticəsində yaranmış yarğan, dərə. – Sel ki gəler, o yeri o:r, o yerə qolpun de:rix’ biz (Qazax); – Elə ki gördük g
(Basarkeçər) dərman bitkisi adı. – Qolsapalax enniyarpaxlı, uzun otdu, yaranın üsdünə qoyullar; – Qolsapalax əvəlix’ kimi bir otdu, ye:llər onu
(Ucar) canlıq. – Cicim mənə bir qolsuz tikdi
(Şəki, Tovuz) yaltaq. – Cahangir kimi qoltaşa adam ağlınə:lməsin (Tovuz)
(Cəbrayıl) uşaq oyunu adı. – Gəlin, qoltuxdançıxma oynuyax
(Əli Bayramlı, Kürdəmir) çal-çarpaz. – Qolturmac bağlanan iplər açılmadı (Əli Bayramlı)
qolvənd eləməx’: (İmişli) heyvanın başını qabaq ayaqlarının birinə bağlamaq (qaçmaması üçün). – Qolvənd elədim, buraxdım atı
(İmişli, Tərtər) qoşqu heyvanlarının belinə çulun altından qoyulan (içinə saman tökülüb tikilir) xurcun şəkilli örtük
I (Şəki) 1. tütün yarpağı düzülmüş 4-5 ip bağlaması, dəst. – Tütün qoması bağli:llər doğanağa 2. bir saplaqda və ya kiçik zoğda olan topa meyvələr II
qomarğa eləməx’: (Gədəbəy, Qazax) mühasirə etmək, mühasirəyə almaq. – Orda qomarğa ele:llər, dörd yanı kəsellər (Qazax)
(Daşkəsən, Gədəbəy) mühasirə etmək, mühasirəyə almaq. – Bir də ö:rdük qomarğale:flar (Daşkəsən); – Qoruğa girən malları qomarğaladıx tutdux (Gədəbəy)
(Gədəbəy, Qazax, Şəki, Şəmkir, Tovuz) 1. b a x qomarğalamax (Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz). – Qomardıx, tutdux birtə:r camışı (Gədəbəy); – Şa:bbasın
(Çənbərək, Kürdəmir, Zəngilan) bax qomarğalamax. – Qaçaxlar bizi yaman qomarramışdı, incəvara yaxşı qutardıx (Zəngilan); – Uşaxlar qoyunu qomarrıyıf t
(Cəlilabad) bax qomarğalamax. – Bizi qomarrıdılar tutdılar
(Kürdəmir) armud növü adı
(Dərbənd, Tabasaran) arabaya və s. qoşulan kəl. – Qotani <kotanı> qoşeydig qomişə (Dərbənd)
qomqara qoymax: (Tərtər) əkin sahələri arasına sərhəd nişanı qoymaq. – Murad, getginən Sarı Kövərdə qomqara qoy gəl
(Qax) çoxlu quş qonan yer
(İmişli) qonaqlıq. – Beycə bizzə yaxşı qonalğa vardı
(Əli Bayramlı) yetişmək
I (Qax) qönçə II (Borçalı, Oğuz) bax qoj (1-ci məna). – Qoncu baş tirinə vururux (Oğuz); – Qoncun üsdən də pərdi döşe:rdilər (Borçalı)