(Tovuz) yeddiqardaş yığınındakı ulduzlardan birinin adı. – Əvəl birinə de:rik Ülkər, birinə də de:rik Qoşalar, birinə də de:rik Tərəzilər, birinə də d
(İmişli) alnında bir cüt ət çıxıntısı və ya tük buruğu olan (at) (Belə at uğursuz hesab olunur). – Qoşalı atı minsən də uğuru xeyir döyül
(Daşkəsən, Gədəbəy) qoşa ovucun tutumu. – Uşağa bir qoşam gilas verdim (Daşkəsən)
(Şərur) qoşqu camışı. – Mən onnara qoşar vermişəm
(Kürdəmir) təxərrüş (sağılan heyvanın əmcəyinə aiddir). – Qo:şar olanda heyvan südün yaxşı verir
(Bakı, Salyan) bax qonşubağrıçatdadan. – Qabağ cürbəcür parçalar vardı, nə bilim, qo:şibağriçatdadan, həcimənəbax… (Bakı); – Qo:şibağriçatdadanı toyda
(Mingəçevir) əzilibbüzülmək
(Zaqatala) bax qod I
I (Zaqatala) iy. – Qotada ip əyirirəm II (Zaqatala) sütun
I (Borçalı) qoyunun və ya keçinin boğazından sallanan bir cüt vəzi II (Basarkeçər) məc. rövnəq. – Hər sözün bir qotazı olur, havacatın da qotazı olur
(Zəngilan) qoyunun son südündən bişirilən sıyıq. – Qotmac yaman ləzətdi olur
(Zaqatala) ağacdələn
(Gədəbəy) boş. – Yığının yekəliyinə baxmaynan, qo:uzax yığılıf çox
(Qax) taxıl tökmək üçün içi ovulmuş taxta qutu
(Göyçay) abqora
(Çənbərək, Qazax) imkan vermək. – Qovaş göröm, yaxşı yığammersaη ükü, qoy özüm yığem (Qazax); – Sən qovaş, mən haravıya minim (Çənbərək)
(Meğri) bax qavazax
(Zaqatala) səlbə
(Zaqatala) kitab çantası
(Qax) əməl. – Sənin qovrun itsin
(İrəvan) bax qavara II
(Qazax) bax qavsara
(Basarkeçər) pul kisəsi. – Sövgülü qarı maηa bir yaxşı qovulux tikifdi
qovuna getməməx’: (Zəngibasar) çətinliyə salmamaq, çətinliyə düçar etməmək. – Əşi, çox da qovuna getmə, axırı pis olar
qovurma hörrəsi: (Basarkeçər, Hamamlı) xörək adı. – Unu sajın üsdə qovurullar, so:nra da suya salıf pişirillər, üsdünnən yağ töküllər, olur qovurma hö
(Çənbərək, Qazax) ağacdan qayırılmış tütək
(Tərtər) əkin sahələri arasında sərhəd nişanı. – Qoyqannan anarı arx gedir
(Cəlilabad) köhnəlmək. – Şalvərim qoylanib
(Basarkeçər) bax qovulux. – Pulumu qoyluğa qoymuşam
(Biləsuvar, Cəlilabad, Masallı, Yardımlı) tir. – Bizim eyvanda dörd qoyma var (Yardımlı)
(Kəlbəcər) əyriqol. – Deyillər Köçəri qoynaxdı
(Basarkeçər, Gəncə, Hamamlı) bax qavara II. – Qoyruyu ver, gərkiyi itili:m (Basarkeçər); – Qoyroynan bıçağı itili:llər, batanı itili:llər (Hamamlı)
I (Qazax) ağac qabığına doldurub közdə bişirilmiş göy alça. – Gəlin gedəx’, qoysara pişirəx’ II (Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) bax qavsara
(Çənbərək) qıvrıla-qıvrıla
(Çənbərək, Şəmkir) qıvrılmaq. – Nə bərk qoyşurulduη, yoxsa üşü:rsəη? (Çənbərək); – Ayə, niyə qoyşurulursaη, azarrısaηmı? (Şəmkir)
(Kürdəmir, Mingəçevir) qatı. – Həlim qoyu olup (Kürdəmir)
(Qazax) ağuz, malın doğandan sonra ilk südündən bişirilmiş yemək. – İnəyimiz doğmuşdu, bir az qoyux bişirdim
(Cəbrayıl) ting. – Atam iyirmi ərik qoyulqası əkip
(Zəngilan) uşaq oyunu adı
(Basarkeçər) itburnu. – Uşaxlar çoxlu qoyunburnu yığmışdı
(Qazax, Şuşa) dombalan. – Qoyungözünü soutma eliyif ye:llər (Şuşa)
(Culfa) qoyun sürüsü üçün tütəkdə çalınan hava. – Qoyunhəngini çalanda sürü yavaşıyır
(Şəmkir) qoyun sürüsü üçün tütəkdə çalınan hava. – Qoyunqışqırtması sürünün qavağında çalınır, çovan çalır düdüx’nən
(Göyçay, Mingəçevir) bax qavız
(Culfa, Daşkəsən, Ordubad, Şərur) neft lampasının odluğu. – Ləmpənin qozası xarav oluf (Daşkəsən); – Qoza yumru olur, ortası da dəlik (Ordubad); – O l
(Daşkəsən) lovğalanmaq. – Basmaçı özünnən basey qozaley
(İsmayıllı, Təbriz) bax qavzamax. – Gə bu tayı qoza götürüm (İsmayıllı)
(Şuşa) bax qavzamax. – Bu çuvalı qoza, qoy çiynimə
(Cəlilabad) bax qavzamax. – Bu siyəzini qoza, dalıma atım
(Mingəçevir) beşik döşəyi