salma çay: (Basarkeçər, Cəbrayıl, Culfa, Göyçay, Qax, Şəki, Şərur, Zəngilan) şirin çay. – Salma çaynan bir tikə çörəx’ yemişəm (Zəngilan); – Sə:rdən b
(Şamaxı) sallanmaq. – Gecə qalxar, günüz salxar (cəftə)
(Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir, İrəvan) 1. b a x salmanja (Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir). – Salmancadan do:ğa bişirrüg (Kürdəmir); – Qızdar salmanca yığdılar
(Şamaxı) güzgünün üzərinə salınan bəzəkli pərdə. – Güzgünün salmancaduağın sal
(Zəngilan) yeməli yabanı bitki adı. – Salmanja, saldımi saja, sən bişincə mən aja
(Ucar) yeməli yabanı bitki adı. – Salmantərənin yaxşı do:ğası olur
(Hamamlı) xırda daş, daş qırıntısı. – Divarı örəndə daşdarın arasına salpana qoyurux kun, boş yer qalmasın
(Basarkeçər) qanmaz. – Sən nə salsal adamsaη? Bu qədər de:rəm başa düşmürsən
(Başkeçid) tək, tənha
(Balakən, Zaqatala) çardaq növü. – Yaxşı saltabdı, su buraxmır (Zaqatala); – Bu gün bir araba bə:lim qoyub, inəyə saltap qayırdım (Balakən)
(Balakən) gənc qadınların toy paltarı
(Ağdam, Cəbrayıl, Qazax) bax salavey
(Ağdam) səlbələmək, səlbə ilə vurmaq. – Salvalıyıf qırıflar onu
(Çənbərək) başdan-başa, tamamilə. – Haştağıyı çaldı salvasal camahat
(İmişli) bax salavey. – Salvayı atıf, dəyif muna
(Gədəbəy, Qazax, Şəki) bax salavey. – Hərif olana işarat, köpəyə salveynan ha döşə, ha döşə (zərbi-məsəl) (Qazax)
(Gədəbəy, Gəncə) 1. bax salvalamax. – Qozdan salveyla tökülsün (Gəncə) 2. məc. tullamaq (Gədəbəy); – Qoymaη, uşax maşeyi hə:tə salveylasıη, palçıxdı y
(Bərdə, Şəki) bax salavey. – Salvım ağaşda ilişif qaldı (Şəki)
(Bakı) qohum; yaxın. – O, bizzərə sa:man dögür
I (Gədəbəy) hər hansı bir fikri baş ilə təsdiq etmək. – Nəη sambeysıη başηını, dilinnən dəmməssinmi? II (Gədəbəy, Qazax) bir şeyin çəkisini əl ilə təx
(Qafan) yemək növü, darı yarmasından hazırlanan südlü aş. – Sambır çox ləzətdi olur
(Meğri) qabığı çıxarılmış darı
(Cəbrayıl) 1. bələd olmaq 2. yoxlamaq, sınaqdan keçirmək. – Biz bı yolları samlamışıx
(Ağdam) çöl siçanı cinslərindən birinin adı. – Samsaf tö:ğun qənimidi
(Şamaxı) qaradinməz. – Səməd yaman samsumdi
I (Bakı) meh. – San xəzridəndü; – Xərmən so:urmağ olar, hava sandu II (Cəbrayıl, Qax) say, miqdar ◊ Sanın tutməy (Cəlilabad) – saymaq
sanay olmağ: (Salyan) dadını- tamını itirmək. – Çayı dəmləyəndə qaynatmısuz, sanay olub
(Qax) qoyunun bir şaqqası
(Salyan) çiçəkləyəndən sonra salxımda əmələ gələn xırda gilələr. – Sancağ hələ bərkimiyib, əl vırırsan tökülür
(Zaqatala) çəngəl. – Ət xörəyini biz sancaxdan yimərig
(Tovuz) çiçək növü. – Sancıçiçəyi sö:uxdəymiyə xeyirdi
(Zaqatala) uşaq oyunu adı
(Dərbənd) yelləncək. – Sançağda hüçünədig
(Salyan) ov iti. – Eldar hara gedir, sandığtulasın da öziynən aparır
(Cəbrayıl, Zəngilan) arabanın oxlarını bana birləşdirən yastı ağac. – Arabanın sandığı xarab olub (Cəbrayıl); – Ərəbənin sandığı sinib (Zəngilan)
(Sabirabad) ola bilsin ki, bəlkə, çox güman ki. – Sanrı, bu iş yaxın vaxta kimi düzələ
(Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Sanşdımağaşda çox uşax oynuyur
(Lənkəran) qırmaq. – Bir santur almişəm
(Qazax, Tərtər, Tovuz) lap. – Mürsəl sap yaxşı adamdı; – Onunla qonşu olmaq sap ürəyimnəndi (Tovuz); – Bir azdan so:ra çayın su: sap azalajax (Qazax)
I (Hamamlı) yeməli yabanı bitki adı. – Sapağın enni yarpaxları var, barmax yoğunnuxda özəyi var, özəyin soyuf duznan ye:llər, bə:zi yerrərdə turşu da
(Çənbərək) kotanın və ya xışın ağzına yığılmış torpağı, zibili təmizləmək üçün ağac. – Sapakel kotanın boğazın təmizdəmədi, çox yağıf, palçıxdı; – Hər
(Meğri) boyun. – Xan atdısı sapalağıma bir ağac gəldi, quşgeşdi oldum
(Gəncə) sapand. – Sapatanın qolu uzun olanda daş bərk deyər, uzax gedər
(Lənkəran) bitki adı
sapba verməx’: (Cəbrayıl) sapdırmaq. – Qaçanda sapba verdim ki, məni tutəmməsin
(Zaqatala) sözündən qaçan, sözünün üstündə durmayan
(İmişli) bax sapqa. – Bə:m sapxasız alağa gedəllə:r?
(İmişli) kətmənləmək. – Bu:n ağajdarın dibini sapxaleyun
(Tovuz) arabanın bir hissəsinin adı
sapışqulu verməx’: (Qazax) aradan çıxmaq