I (Meğri) kömür yandırmaq üçün qazılan yer, çala. – Ə, na yeka vağ qazeysan ◊ Vağ basmax – kömür yandırmaq
(İmişli, Kürdəmir, Saatlı, Salyan, Ucar) həddindən artıq yetişmiş, biçilmək vaxtı keçmiş (taxıl) – Vağam taxılı biçə:lmirsən, tökülür yerə (İmişli) ◊
(Şəki) yetişib ötmək, biçilmə vaxtı keçmək (taxıla aiddir)
(Füzuli, Oğuz) bax vağam. – Piçilmə vaxtınnan bir az keçənə vağan de:ilir (Füzuli)
(Bərdə, Cəbrayıl, Daşkəsən, Gədəbəy, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəmkir, Zəngilan) bax vağamnamax. – Taxıl vağanısa, alağ otdarı onu üstələyir (Bərdə); – Ta
(Füzuli) biçilmə vaxtını ötürmək, gecikdirmək, vaxtında biçməmək (taxılı). – Bı zəmini vağannatma:n, tez biçin; – Taxılı niyə vağannadırsız
(Qarakilsə) bax vağam
(Oğuz) bax vağamnamax
(Hamamlı, Mingəçevir) yuxu. – Vağyasında görüfdü kü, dədəsi gəlif (Mingəçevir); – Yaxşı vağya görürdüm, oyatdın məni (Hamamlı)
(Şəki) bax vağya
I (Şəki) halal. – Meçidə keçən mal vaxımdı ◊ Vaxım eləmax (Şəki) – halal etmək, ehsan etmək. – Kimi diyər: gəl havını qavırrığa vaxım eliyax II (Çənbə
(Mingəçevir) avam, sadəlövh
(Çənbərək) fürsət, imkan ◊ Vaqamı düşməx’ (Çənbərək) – fürsət düşmək, imkan düşmək
(Qazax) quş adı
(Bakı) qışqırmaq, çığırmaq. – Bayquş kimi nə vaqqıldirsən bırda, itil get də
(Şəki) tütün yarpaqlarını qurutmaq üçün ağacdan hazırlanan çərçivə. – Tütüni dənni:r, gətirif gəlif saraya, başdi:llər düzmağa; düzənnən so:ra götürüf
I (Cəlilabad) dəyirman. – Dən atmağa vala gedmişdim II (Cəbrayıl, Salyan) bənd. – Arabanız valdan keşdi (Salyan) ◊ Val atmax (Cəbrayıl) – bənd düzəltm
(Bakı, Borçalı, Cəbrayıl, Kürdəmir, Masallı, Salyan, Şuşa) narın duz barədə. – Biz narın duza vala deyərük (Salyan); – Dasdarda bir az vala duz elə (C
(Füzuli, Kürdəmir, Ucar) bax balata II. – Xəmir qatacağdım, pişig valatanı ye:ip (Kürdəmir); – Valata tutgunan, so:ra gəlim (Füzuli)
(Salyan) fikrən götür-qoy etmək, ölçüb-biçmək, yoxlamaq. – Tez ol də:, mıni nə valavartdıyırsan?
I (Cəbrayıl, Zəngilan) arxda suyun uçurduğu yeri torpaq tökərək möhkəmlətmək, suyun qarşısını kəsmək
(Ağdam, Bərdə, Biləsuvar, Füzuli, Qarakilsə, Zəngilan) qoyun, quzu saxlanılan yer. – Qoyunu vanıya doldu, hava sö:uxdu (Bərdə); – Qoyunnarı vanıya sal
(Bakı) bax vaynəfsə I. – Getdim gördim ki, bir va:nəfsa var ki, gəl görəsən
(Başkeçid, Qazax, Tovuz) malqara. – O vaxdı var saxlerdıx (Qazax)
(Bakı) bir tikişlik sap. – Bir vara sap vər, tikiş tikirəm
(Qazax) güzgü düzəltmək üçün şüşənin arxasına çəkilən xüsusi təbəqə. – Güzgü çüşdü əlimnən, varağı töküldü
(Bakı) istiqamətini tez-tez dəyişən şimal-qərb küləyi. – Buna varallayı diyərig, bu yaman əsir
I (Gədəbəy) hanada iplərin arasına keçirilən ağac alət. – Varangələn də nəzix’di də:nə, əyler dayğa başı, gərəx’ bir ayrısını salax II (Tovuz) sözgəzd
varangələnnix’ eləməx’: (Tovuz) söz gəzdirmək, xəbərçilik etmək. – Ayə, orda diyən varangələnnix’ eli:rsən?
(Kürdəmir) evin qabağında tikilən şüşəbənd. – Öyün qabağına varantıl çəkdirəcəm
(Kürdəmir) bax varantıl. – İssi:rəm öyün qabağına bir varantur salam
(Füzuli) ölçü
varavar tutmeg: (Bakı) bir yerdə qərar tutmaq
(Ağdam, Bərdə, Hamamlı, Xaçmaz, Oğuz, Şuşa) fikrən ölçüb-biçmə, fikirləşmə, götür-qoy etmə. – Birəz varavurddan sora razı oldu qızı verməyə (Ağdam) ◊
(Çənbərək, Meğri, Mingəçevir, Şəki) 1. b a x valavartdamağ. – Damın kalafasın varavurtdadım (Çənbərək) 2
(Şəki) səs-küy. – Uşaxlar varıltı salırdı
(Naxçıvan) bax varavurd ◊ Varo:ut eləmax – b a x varavurd eləməx’
(Başkeçid) çəkic
vartavar ayı: (Qazax, Şəmkir, Tovuz) ən isti ay. – Yayın vartavar ayında çox bərk bürkü olor (Qazax); – Yayın o vartavar ayında mən burda işdi:rdim (Ş
(Bakı) avara
(Oğuz) heyvanları sancan qanadlı həşərat. – Varvar gamışı sancır, qan çıxardır, heyvana təpilir, qanı sorur
(İmişli, Şəmkir, Tovuz) çoxdanışan, deyingən. – Nə varvara arvatdı bu, sə:rətən danışer (İmişli); – Arvad kı varvara oldu heş nə (Tovuz)
(Şamaxı) çoxdanışan, deyingən. – Yaman varvarçı adamsan sən
(Çənbərək) həqiqəti gizlətmək, ört-basdır etmək. – Ayna, genə nə vasılıyırsan? – Meyram çomuşsağanın işdəx’- lərini genə vasılıyır
(Qazax) çəkməsilən (adam)
(Çənbərək) özünə tumar vermək, bəzənib-düzənmək. – Ağa:r tez-tez də vasqılanır
(Çənbərək, Sabirabad) çoxdanışan. – Hürü qarı vasvasıdı, axşamacan danışır (Sabirabad)
(Ağdam, Bərdə, Kürdəmir) yas, hüzr ◊ Vayına oturmax (Ağdam, Bərdə, Şuşa) – yas saxlamaq, yasında oturub ağlamaq
(Kürdəmir) 1. ağılsız, səfeh 2. bacarıqsız. – Çox vayaqulu adamdı
(İmişli) 1. uğurlu 2. münasib. – Bura vayalı yerdi, yaxşı bağ olar burda