VAY

(Ağdam, Bərdə, Kürdəmir)
yas, hüzr
◊ Vayına oturmax (Ağdam, Bərdə, Şuşa) – yas saxlamaq, yasında oturub ağlamaq. – Vayına oturum sənin kimin beyşü:r uşağın (Şuşa)
Vay verməx’ (Ağdam, Bərdə, Kürdəmir, Şuşa) – dağıtmaq. – İnək çəpərə vay verdi (Kürdəmir); – Uşaxlar bağa bir vay veriflər ki, heş zad qoymuyuflar (Ağdam). Vaya qılmax (Meğri) – xeyir vermək. – U dam-daş yə:sinə nə vaya qıldı ki, mə: də qılsın. Vayalilə çöx’məx’ (Meğri) – bədbəxt olmaq, pis günə qalmaq. – Vaya-lilə çöx’sün na:diş əhəl-əyal əkip doğan arvatdar. Vay tutmax (Ağdam) – dağıtmaq. – Uşaxlar bosdana bir vay tutuflar kın, heş zad qalmıyıf