(Şərur, Yardımlı) yük, dəvəyə yüklənən yük
(Şamaxı) srağagün. – Üsərəyin bizə qonağ gəlmişdi
(İmişli) cəyirtkə sürfəsi. – Çə:- urğə yeri deşərdi, üsgügi qoyardı ora
(Bakı) əncir qurusu
(Şərur) çətinliklə. – Onnar bizə çox üsrətnən gəlib çatdılar
üssə durmağ: (Salyan) müdafiə etmək, tərəfini saxlamaq. – Sən bilmirsən ki, o, qardaşının üssə duracağ?
(Lənkəran) yabanı bitki adı. – Üstel heyvanı kökəldən yemdi
(Şərur) bax üsdəlix’. – Üstələx’ dəvənin üsdünə qoyulan yükə deyilir
(Şuşa) uşaq oyunu adı
(Borçalı) ulduz adı
(Lənkəran) üçlüləli tüfəng. – Balası üşdəsər atar
I (Salyan) yemək. – Toyda başda otırıb üşəleyirdi II (Əli Bayramlı, İmişli) iki sapı birlikdə burmaq <cəhrədə>
I (Şəmkir) bax üşələməg I. – Nə üşəliyirsən, qoysana yuannıx gətirim II (Cəbrayıl, Çənbərək) bax üşələməg II
I (Qazax, Tovuz) bax ütələmməğ. – Canavarrar üşələnellər yeməx’dən ötrü (Qazax); – Ə:, nə üşələnirsəη, varıf işinə-gücüηe:tsəη (Tovuz) II (Tovuz) tökü
(Bakı, Cəlilabad, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan) qorxmaq. – Ağəz, nöş üşənirsən, danış da: (Bakı); – Mən qarannığ öydə üşənirəm (Əli Bayra
I (Cəbrayıl, Meğri, Tərtər, Zəngilan) bax üşəmməğ. – Tavlıya təx’ getmə, üşənərsən (Zəngilan); – Qabaxlarda Ərəz yenişə-yoxuşa get-gel eliyəndə üşənir
(Çənbərək, Hamamlı, Qazax, Qax, Şəmkir) ehtiyat üçün yığılıb saxlanan xırdaxuruş şeylər <iynə, sap, müxtəlif parça kəsikləri və s
(Qazax) ehtiyatlı, qənaətcil. – Qazancıl kişinin üşəncil arvadı olar
(Xanlar, Tovuz) bax üşələməg I. – Üşətməx’də bəd döyüsəη (Tovuz); – Birisi ye:r, de:r kin, üşədir; – Çörəy üşədirsə:η?; – Dur bərə:l (Xanlar)
(Qax, Oğuz, Şəki, Zaqatala) burğu. – Üşgü ağacı həblə bura-bura deşir (Oğuz); – Həsən üşgüynən taxta deşirdi (Zaqatala); – Üşgü ititdi; – Ağaşdəri üşg
(Qax) kəmərin qaşı ◊ Üşgül iynə (Şəki) – yorğan-döşək sırımsaq üçün uzun, yoğun iynə. – Üşgül iynəni gəti, yorğan sırıyax; – Ciya: dinə, bir dənə üşgü
(Oğuz) bax üşkürək. – Muna bax ey, qanacaxsız, öydə üşgülüx’ çalır
(Meğri) bax üşəmməg
(Culfa) fit
(Meğri) tərpənmək. – Dünyamalı üşqıney
(Cəbrayıl) ərimək. – Qar üşülənir
I (Çənbərək) şübhələnmək. – Dünənnən bəri Qılqıldan üşürgələmmişəm II (Xanlar, Şəmkir) qorxmaq, vahiməyə düşmək
I (Salyan) zirək, qoçaq. – Nənəm ütdülüm arvatdı, heş yerdən qalan dögür II (Salyan) cılız, arıq. – Bı uşax çox ütdülümdü
(Basarkeçər) tələskən. – O, yaman ütələx’ kişidi
(Basarkeçər) tələsə-tələsə. – Ütələx’-ütələx’ yedi, çıxıf getdi
(Kürdəmir) 1. sıxışdırmaq 2. tənqid etmək. – İclassa sədrini mökgəm ütələdilər
(Gədəbəy, Şəmkir, Tovuz) 1. ala-çiy, tələsik bişirmək. – Kavavı eləjənə ütəle:flər, də:siη (Gədəbəy); – O əti ojaxda ütələ uşaxlara ver, qoy alağızdan
(Şamaxı) vurnuxmaq, ora-bura soxulmaq. – Zeynalabdı kişi genə, görəsən, nə ütələnir?
(Çənbərək, Gədəbəy, Mingəçevir, Tovuz) bax ütələmməg. – Nə:η ütələneysiη, ə qişi, qənə buralarda? (Gədəbəy); – Ə:, nə ütələnersəη, varıf işiηəgüjüηe:
I (Ağdam, Bərdə, Kürdəmir, Qazax, Oğuz) ley. – Deyəsən, quşdarın içinə ütəlgi tüşüf (Qazax); – Ütəlgi hası quş oldu, tutuf yeir (Bərdə) II (Ağdaş, Cəb
I (Ağdam, Mingəçevir) əlağacı. – Sənə bir ütmə vuraram ölərsən (Ağdaş) II (Salyan) əfəl, bacarıqsız. – Bı uşax ütmənin biridi
(Ağdam, Qazax) heyvan xəstəliyi adı. – Başıη-gözüη nə yaman şişif ə:, ütməcə ha olmuyufsaη (Qazax)
(Hamamlı) oğurlamaq. – Qoyunu elə ütdülər ki, heş kəsin xavarı olmadı
(Çənbərək, Füzuli, Mingəçevir) 1. bəla 2. təhlükə 3. qəza. – Şəhri yüz yaşeyjax savaxkı ütüdən ötüşsə (Çənbərək); – Bu ütüdən savışsaη, min yaşaram (F
I (Şamaxı) sırtıq. – Ütüg adamnan mə:m xoşum gəlməz II (İsmayıllı) xəsis. – Çox ütüg adamdı, bir gün qalduğ, şordan başqa bir şey yemədüg
I (Ağdaş, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəki) tez üşüyən, soyuğa davamsız. – Sən lap ütüx’sən ki, heç həvlə havada da adam üşüyə:r? (Şəki) ◊ Ütüy olmax (Ağdaş
(Bərdə, Tərtər) hamarlamaq. – Tapan şumlammış yeri ütülüyür (Bərdə)
(Çənbərək) vurnuxmaq, orabura soxulmaq. – İllazalı büyün buralarda yaman ütülürdü
(Şəmkir) sürətlə keçmək
(Xaçmaz, Quba) bax öynə II
I (Goranboy) bax iv I II (Balakən, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Yevlax) oynaq, buğum. – Barmaxda üç üy olur (Yevlax); – Baramağımın üyləri yaman sızılde:ir
(Şamaxı) quş adı. – Osman tüfəngiynən iki üyey vırdı
(Qazax, Şəmkir) bax üy II. – Üyilərim ağrer, bilmerəm nədəndi (Şəmkir)
(Saatlı) aramsız olaraq teztez danışmaq. – Ginə nə üyidirsən, elə danışginən ki, biz zə bi şey başa düşə biləg dənə
(Basarkeçər) şanda olan dəliklər. – Şanın üsüyündə bal var