(Zaqatala) bax xoryat. – Bizim inək xuryat bala doğufdu
(Quba) əhval, vəziyyət. – Bu uşağın xuryeti pisdü
(Meğri) xüsusən. – Xussar, Fərman xalo:lumu görməx’dən ötərin gəlmişəm Əldəriyə
(Cəbrayıl) bax xısınnaşmax
(Ağdam) bayram sovqatı
(Zaqatala) çör-çöp. – Uşaxlar, gəlin xusur yığax
(Qax) divar şkafı. – Xuti süpürüp sil, so:ra qab-qacağı hora yığ
(Meğri) tut tingliyi
(Qazax, Şəki, Tovuz) xasiyyət, xarakter. – Xuyunu bilmədiyin atın dalına niyə keçirsəη? (Tovuz); – Atı at yanna bağlasan at xuyu götürər, it yanna bağ
(Lənkəran) xaşxaş qabığından düzəldilən yuxu dərmanı. – Uşağ yatmır, xuyar ver, qoy yatsın
(Qazax) bədxasiyyət, dəlisov <at>. – At xuydardı yıxar səni
(Goranboy, Ordubad, Şərur) bax xoygir. – Bı kətdə xuygir at yuxdu; – Nəği:n atı xuygiriydi, satdı (Ordubad)
(Xanlar) qoz çırpmaq üçün nazik uzun ağac
(Xaçmaz, Quba) həyəcanlanmaq. – Nüş xuylanasan, burda bir şey yuxdu ki (Quba)
I (Qax, Mingəçevir, Şəki) bax xuylanmağ. – Üşax xuylanıtdı biraz, qorxutdu diyəsən (Şəki) II (Tovuz) şübhələnmək
xüdüx’ tutmax: (Zəngibasar) qıdığı gəlmək. – Xüdüyü tutur onun
(Zəngibasar) qıdıqlamaq. – Yapışdı belimnən, başdadı məni xüdüx’ləmə:
(Cəlilabad) bax xüyər. – Xü:- gər oni dünyadan xəbərsiz elədi
(Quba) xain, paxıl. – Güzdərinnən bilmağ uladu ki, u xüləgən adamdu
(Bakı) yavaş-yavaş
(Qafan, Şərur) ilıq (su)
(Dərbənd) yeni doğmuş heyvanın ilk südündən bişirilən yemək. – Bala, yi bu xurşi, büzə qünşi götürütdü
(Xaçmaz) bax xivəl. – Heyvanın xüvəli lap yırtılıb
(Salyan) bihuşdarı
(Salyan) bax xüyər. – Xüyyər uşağı yatırdır, həmi sakit eliyir. İi
(Meğri) təşəxxüs, əda, fors ◊ İbaratınnan cırılmax – təşəxxüslənmək. – Xurşudun qərdəşi Səfiyar ibaratınnan cırılır
(Dərbənd) göndərmək. – Əvvəl xatun ibəreydi, sora qişi ibəreydi
(Qax, Zaqatala) xarab olmaq
(Qax) kiflənmiş
(Basarkeçər) xidmətçi, kuryer
(Şəki, Zaqatala) sataşmaq. – İcəşmağa adam tapbiysammi? (Şəki)
(Şahbuz, Şərur) bax icəşmax. – Sən mq: nə icəşirsən, canım (Şahbuz)
(Zaqatala) qardaş. – İci, mənim kərkimi usduya aparsana
(Zaqatala) qardaşarvadı
(Balakən, Qax, Zaqatala) evdə içalatdan hazırlanan kolbasa
(Şəki) bax icaraçı. – İcra:çını göndər, Əyyuvu çağırsın bura
(Bakı, Salyan) dilimləmək. – Qarpızı iç elə yiyəg (Salyan)
iççi əl: (İmişli) işçi. – Mə:m iççi əlim yoxdı
(Çənbərək) qalamaq. – Ojağı içər, yansın
(Salyan) dəfələrlə soruşmaq, həqiqəti öyrənməyə çalışmaq. – Sabirəni içxalasan da bir şey örgənə bilməssən
(İmişli) vərəm (qoyunda)
(Ağdam, Xocavənd) bax içiyara. – İçyara azardı da, qoyunun içi yaro:- lur (Xocavənd)
(Qax) ana
(Çənbərək) mənasız, yersiz mübahisə etmək. – Ağa:rnan <Ağayarla> Veysəl bildirdən bəri çox iddələşir
(Qax) bax ida. – İdələr xoşbax olan dünyədi
(Ağdaş, Göyçay) yavanlıq. – Axşama idəm hazırrıyırsammı? (Ağdaş)
(Borçalı, Salyan) bax iddələşməx’. – Ə:, nə idəşirsiηiz, gediη uşaxları gətiriη (Borçalı)
(Çənbərək) qızışdırmaq. – Qara idilədi, uşağı bir-birinə qırdıdı
(Ağbaba, Bərdə, Mingəçevir, Şəki, Ucar) görkəm, forma, zahiri görünüş. – Onun idimi düzələn döyül (Ağbaba); – Bircə sə:n idiminnən qorxuram (Ucar)
(Şəki, Zaqatala) çirkin (adam)