I (Ağdam) bax xaş II (Şəki) bax xaş. – Xamır yo:rasiyəm, xaşı yoxdu, gərəx’ xaşı eliyəm
(Çənbərək) əzişdirmək. – Usuv İsgəndərin ağzın-burnun yaman xaşılıyıf
(Qax, Zaqatala) yabanı bitki adı. – Ayı xaşqalam yeyirdi
(Ordubad) bax xaçmar
(Qazax) çox yağıntı nəticəsində dən tutmamaq <taxıla aiddir>. – Taxıl xaşoyluyuf, dən çıxmıyajax
(Ağdaş, İsmayıllı, Mingəçevir, Oğuz) çay, quru çay (Ağdam, İsmayıllı, Mingəçevir). – A Şa:nisə bacı, mənə bir atım xata ver (İsmayıllı); – A:z, çayniy
(Dərbənd, Quba) bax xata
(Borçalı, Dərbənd, Şəki) arvad, qadın. – Əvə xatın şirə verəcək (Dərbənd); – Ərəvin bi gözəl xatını varıydi (Şəki)
I (Goranboy, Tərtər) üzüm növü adı II (Basarkeçər, Göyçay, Oğuz) yeməli yabanı bitki adı. – Xatınbarmağı körpə vaxdı yeməli olur, irilə:nnən soηra tik
(Bakı) üzüm növü
(Qax) arvad, qadın. – Doqqazda xatınşılar durup
(Bakı) bax xatıni
(Qax) iltihab etmək
(Qax) bağayarpağı
(Zaqatala) mamır
(Zaqatala) mamırlı. – Bu, xavsulu ağacdı
I (Laçın) gic, ağılsız. – O, xay uşaxdı II (Bakı, Quba) sakit <havaya aiddir>. – Bu gün hava xaydı (Bakı) III (Cəbrayıl) aciz, bacarıqsı
I (Göyçay, Qax) baramadan əyrilən sap II (Qax) ipək parça növü
(Kürdəmir) horra. – Qışda xayxay yi:ərux kun, qarnımızu isdi saxlasun
I (Çənbərək, Qazax) daxma. – Ağına-bozuna baxma, hələlix’ bir xayma qur, soηradan yaxşısını düzəldərix’ (Qazax); – Bir xayma qayrıf uşağımı daldaladım
(Çənbərək) tənbəl. – Xaymal öküznən çöle:tmərəm, haravıyı gətirəmməz
(Zaqatala) saxsı qab
(Ucar) üzüm bağı
(Zaqatala) yarpaq
(Zaqatala) yarpaqlamaq. – Baharda ağajdar xazalliyi
(Ağdam) qısaboy <adam>. – Boyu gödəy olsa xepir olar
(Bakı) qorxmaq
(İmişli) sövdələşmək. – Dünən xeyirrəşdilər, inəgi aldı
(Sabirabad) əkin sahəsinə tökülən sünbüllərdən öz-özünə bitən taxıl
(Balakən, Dərbənd) bax xayra. – Xeyra dengənədən böyüg olur (Dərbənd)
(Balakən, Xocavənd, Qax, Quba, Lerik, Mingəçevir, Şəki, Zaqatala) bax xayra. – Xeyrəmiz sınıb, bugünkü süd dağıldı (Balakən); – Xeyrədə qatıx çalırdıx
I (Kürdəmir) bax xayra. – Nəğayrım, sən bunnan çıxmaseydin, inəy süti yerə calamazdı, xeyri də yıxılmazdı II (Salyan, Şamaxı) əkin sahəsinə tökülən sü
(Şamaxı) 1. taxıl 2. çörək
(Çənbərək) ocağın və ya təndirin üstünə qoyulan dəmir qapaq. – Xəcirgəti təndirin ağzına qoyurux, onda ağzı dar olur
(Zəngibasar) sacayaq. – Oca:n xəcirkəti yoxdu
(Ordubad) mətbəx. – Xəconnida biz xörəx’ bişirarıx
(Hamamlı) bax xəcirgət. – Xəcriyyəti gəti, qoy ojağın üssünə
I (Ağdam, Naxçıvan) hava çatışmayan və qaranlıq (ev və s.) II (Zəngibasar) bürkü. – Hava çox xəfədi, nəfəs almağ olmur
(Cəbrayıl) səssiz-küysüz. – Elə xəfəki getdim ki, heş kəs xəbər tutmadı
(Oğuz) evin birinci mərtəbəsindən ikinci mərtəbəsinə və ya çardağa çıxmaq üçün tavandan açılan kiçik qapı
(Ağdam, Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) sinəgir, öskürəkli <at>. – Xəfənəy at yavaş gedər, bir az yeyin gedəndə öysürər (Gədəbəy); – Xəf
I (Ordubad) samovarın odunu söndürmək üçün istifadə olunan qapaq. – Xəfəng simavərin utunu söndürmək üçündi II (Şəki) bax xəfənəx’
(Gədəbəy) hürkək <at>. – Xəfgir ata mimməx’dəηsə, piyade:dərəm bu yolu
(Xanlar) bax xəfgir. – Övün yıxılsın xəfkir at satan, uşağı bu gün beş dəfə yıxıf
xəh durmax: (Cəbrayıl) sakit, dinməz durmaq. – Əhməd, xəh dur ha!
(Şərur) milçəyəoxşar həşərat
(Qazax) bax xaxanız. – Genə yığışıflar xəxənizə, səs-küyləri a:ləmi götürüf
I (Dərbənd, Tabasaran) ilbiz. – Xəxəy çüldə yəğişdən sura çux uladu (Dərbənd); – Baxçədə çux xəxəylər vardi (Tabasaran) II (Zaqatala) çınqıllıq
(Laçın) huşsuz. – Xək adam tez allanar
(Füzuli) susuz qalmış əkin yeri