(Qarakilsə, Zəngilan) bax pornax I. – Pörnəklər çobanın haqqını hər ayın axırında verillər (Zəngilan)
(Borçalı) pətənək (quşlarda). – Dən dəndəx’dən gedər töyüğun pötpötəsinə
(Ağcabədi, Çənbərək, Kürdəmir) pörtmək, pörtələmək (ət haqqında). – Bir az ət vardı, pörşələdik, yedik (Ağcabədi); – Toyuğı kəsib qaynar suda pörşəliy
(Zaqatala) ağciyər (iri buynuzlu heyvana aiddir)
(Zəngilan) pörtülüb qurudulmuş zoğal. – Pörtdəx’ bişmişdə işdənir
(Cəbrayıl, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) 1. buğda, lobya və noxudu pörtlədərək hazırlanmış yemək
(İrəvan) udma (oyunda). – Rəşidin aşıxlarını pösgürüf əlinnən aldım
(Qarakilsə, Zəngilan) isti suda pörtmək. – Sən cücüyü pöşdə, mən də ayrı iş görüm (Zəngilan); – Az, toyuxları pöşdə (Qarakilsə)
(Oğuz) məc. yemək, yaxşı çeynəmədən tez-tez yemək. – Hümbət üç çörəyi pöşələdi
(Gəncə, Qazax) bax pötpötə. – Pötpötü yeməlidi (Qazax)
(Şəmkir) böyrək. – Anam pötüyü mə:m daralqama qoydu
(Çənbərək) kuryer
(Bakı) vecsiz. – Əlinin oğli lap puçginəndədü
(Gəncə, Qazax, Şəmkir, Şuşa, Tovuz, Zaqatala) tumurcuq. – Puçur xırdadı (Qazax); – A bala, ağajın puçurun niyə qırıf tökürsən! (Tovuz); – Ağacın puçur
(Borçalı, Gəncə, Şəki, Şəmkir, Tovuz) tumurcuqlamaq. – Ağaşdar mart ayında puçurruyur, soηra ordan yarpağ açır (Borçalı); – Söyüt puçurruyuf (Gəncə);
I (Ağdaş, Oğuz) bax pıfa I. – Bu qoz pufdı (Ağdaş); – Biri qoz yığıf gətirir, ho biri də diyir: “Bu, cılğı pufdu” (Oğuz) II (Gədəbəy) gödək
(Ağdam, Lənkəran, Mingəçevir, Oğuz) bax pıfa I. – Aldığın fındığın hamısı pufadı (Ağdaş)
(Gədəbəy) yumşaq (alma). – Üşdörd almamız var, ikisi puğundu
(Balakən, Qax) bax pixal
(Qax) qadın alt paltarı
(Xanlar) kilim növü. – Puxoy qiymətli olduğu üçün bahadır
(Gədəbəy) yaxşı (bişirmək). – Puxunt pişif qartof, də:siη
(Bakı) yumruq yerləşəcək boyda çala (pulapula oyunu üçün)
(Bakı) uşaq oyunu adı
(Quba) yabanı bitki adı. – Burda pulqu çox var
(Çənbərək) topalamaq. – Taxılı xırmanda üş yerə puloyladım
(Borçalı) uşaq oyunu adı
(Mingəçevir) sınıb parça-parça olmaq
(Borçalı) kiçik ot tayası
(Zaqatala) damcıdamcı
(Dərbənd) tövlənin qabağında üstüörtülü yer. – Ay balam, purxdan çıxar bu malları, bağa burax
(Dərbənd) yarpız. – Purna iki cürə uladu: peyvəz purna, unə <ona> hələ purna da diyədüg, o biri də cir purna
(Ordubad) bax purna. – Həsən purnəni dərdi
(Quba) bax purna. – Purni do:- ğada çux güzəl uladu
(Şəmkir) bax pursulmax. – Məhəmmət yaman pursuxmuşdu, də:- sən nəsə bir iş var
(Tovuz) hirslənmək. – Hamayılın bəyaxkı sözdən yaman ajığı gəlif deyni pursuxuf
(Quba) bax pursulmax. – Nədən acuğuva gəlüb pursudun?
(Qax) od, köz qarışdırmaq üçün ucu əyri uzun dəmir
(Zaqatala) yalançı. – İnsanın ən pis sıfatlarınnan biri də purtsiy olmaxdı
(Zəngəzur) həmişəyaşıl yabanı bitki adı
(Zəngəzur) çoxlu purux bitən yer
(Axalsxi) duman
(Qazax) bax posdal. – Pusdalı arvatdar geyir
(Gəncə) zərif (tənzif). – Üç arşın pusdumarı cuna aldım
(Tabasaran) asqırmaq. – Uşağ pusquradı
(Axalsxi) dumanlanmaq. – Yenə bahar olub puslandı dağlar
(Axalsxi) dumanlı. – Çox puslu gündə yağmur yağar
(Başkeçid, Qazax) bax posdal
(Ordubad) yetişib tağdan özü qopan yemiş. – Pustan qavın şirin olur
(Naxçıvan, Ordubad) gildən hazırlanmış çıraq. – Qabaxda pususu palçıxdan qayırardılar (Naxçıvan); – Bizzər qəbaxda pusus yandırardıx (Ordubad)