(Lənkəran) çox yaxşı
(Dərbənd) bax taqqa I
(Daşkəsən) kələk, hiylə ◊ Təl aşmax (Daşkəsən, Şuşa) – kələk gəlmək, hiylə işlətmək. – Gəlin görəx’ kim kişinin başına nə təl aça bilər (Daşkəsən); –
(Zəngəzur) mədə. – Yedi:mi tə:lim əritmir
(Zəngibasar) tərəzi. – Təlbəni gəti, taxıl çəkəcəm
(Şamaxı) heyvanlarda cinsi əlaqəyə olan həvəs ◊ Tələbə gəlmək (Şamaxı) – ciftləşmək. – At tələbə gəlir
(Quba) tələsik. – Sən hər işivü tələtədim eliyəsən
(Yardımlı) qisas. – Sənnən geci-tezi tələfə alay
(Daşkəsən) ölmək, tələf olmaq. – Qavaxdan aldığım arvad tələflənib; – Şıxlıdan Əfgər addı biriyəlmişdi, burda öyləndi, soηra tələfləndi, hindi oğuluşa
(Kürdəmir) köhnə
(Yardımlı) bax teləməx’. – Tələmək heyvana aitdu
(Lənkəran) uşaq oyunu adı, səndə-məndə
(Qazax) tələsik. – Tayeyi tələmməki yığdıη, uçajax
(Ağdam, Qəbələ, Şuşa) tələsik. – Tələmtəhdili yığışıf getdix’ Qalıya (Ağdam); – O, tələmtəhdili özün yetirdi (Qəbələ); – Tələmtəhdili gəldi ki, busa:t
(Kürdəmir) bax tələmtəhdili. – Əşrəf evə girməmiş tələtəhdi çıxıb getdi
(Cəlilabad, Quba) bax tələmtəhdili
(Bakı) bax tələmtəhdili
(Salyan) tələsik. – Uşaq tələto gəldi ki, atam səni çağrır
(Gədəbəy, Qazax) bax ayalğa. – Onun da qavaxlar tə:lğası vardı, amma demirəm (Qazax); – Bizdə tə:lğa çox az qoylor; – Bir adamın iki adı olor, ona tə:
(Bakı) acı
(Qarakilsə) təpə. – Yusupu bir təlinin başında qoydular
(Ordubad) kömək. – Çar hökümətinin türməsinən ollar özgəsinin təlidiynən türməni qazıb çıxıblar
(Şahbuz) toya adam dəvət edən şəxs. – Tə:lifçi gəlmişdi, bizi toya çağırdı
(Gədəbəy, Gəncə, İmişli, Qarakilsə, Qazax) bax teləməx’. – İnə:n balası olmıyanda oi təli:llər qarannığ yerdə (İmişli); – Balası ölən inəyə bir quzu t
I (Culfa, Ordubad, Zəngilan) kisə. – Ağ təlisinən bir sümbül yığmışdıx (Zəngilan); – Bizdər mişoğa təlis diyarıx (Ordubad); – Təlisə un yığırıx, dən y
(Ağbaba) 1. müvəqqəti. – Evin üstünü təlisbənd basırax 2. başdansovdu, tələsik
(Çənbərək, Tovuz) bax təlisbənd. – İşiηi təlisvənd tutma, soηra peşman olarsan (Çənbərək); – Sən nə təlisvənd iş görürsəη (Tovuz)
(Qazax) bax ayalğa
(Cəlilabad) dağ. – Bir təllün üsdünnən keçəndə gördi bir qalaçə var
(Qazax) boş-boşuna, işsiz. – Niyə oxumursaη, təlləm-təlləm gəzersəη?
I (Qazax) aldatmaq. – Təlliyif boynuma toğluyu üş yüz qırx manıta sırıdı II (Meğri) qalamaq, birbirinin üstünə yığıb toplamaq
(Meğri) güc-bəla ilə, bir təhər, çətinliklə. – O vədə mən yaşerdim təllivəl
I (Çənbərək) dolu, dopdolu. – Şümşüt yunnan çualı təmbəlit doldurdu, apardı yetdi II (Bakı) məfrəş. – Təmbəlitdəri ərəbələrə yüklədik, göndərdik bağa
(Gəncə) qaçdı-tutdu <uşaq oyunu adı>. – A bajı, mən təmə-təmə oynuyanda həməşə yıxılıram
(Quba) uzunçuluq. – Təməlluğ adamda çux pis adətdü
(Bərdə) düzuçlu qıyıq. – Təmənəni ver çualı tikim
(Qarakilsə) hal-əhval tutmaq, əhvallaşmaq; görüşmək. – Bircə binan təmənnaşdıx, suvayı kim deyir, yalan deyir
(Zəngilan) bax təməsiy. – Yedimsə də bı xörəx’dən bir təməsix’ annamadım (Zəngilan)
(Cəbrayıl) ləzzət. – Onnan nə təməsiy annadıη
(Şamaxı) bax təməsiy. – Mənnən nə təməssüğ alacaxsınız
(Lənkəran) bax tamaza I
(Qazax) inəyin tənasül orqanı. – Bizim boz inəyin təni yaman suyulufdu, dəsəη büyün doğajax
(Daşkəsən) qulağın yumuşaq hissəsi. – Qula:n bu yumşax yerinə tənaf de:llər
(Qax, Zaqatala) qazança, balaca qazan. – Tə:nçədə uşağa yemək pişirdim (Qax); – Get tə:nçəni gəti (Zaqatala)
(Zəngəzur) uçub-dağılmış təndir yeri. – Tərdirəputda gizdənmişdi, tapıf yətirdim
(Ordubad, Şahbuz) təndirxana. – Təndirəsərimizdə çörəx’ bişirillər (Ordubad); – Təndirəsər çörəx’ yapbaxdan ötəri olar (Şahbuz)
(Oğuz) təndirin közünü bir yerə toplamaq üçün istifadə olunan uzun ağac. – Bə:xdan ağac olurdu təndiryığan, hindi dəmirdən olur yığan yeri
I (Şəmkir, Şuşa) qulağın yumşaq hissəsi. – Nənəm qulağımın tənəsini deşif, mən də sırğa taxajam (Şuşa); – Sırğeyi tənədən asallar (Şəmkir) II (Cəlilab
(Lənkəran, Masallı, Naxçıvan) böyük otaq, qonaq otağı. – Tənəbimiz əlli nəfərriy məclisi tutar
(Ucar) əngəl ◊ Tənəf olmağ (Ucar) – əngəl törətmək, mane olmaq. – Sən gəl, mənə tənəf olma