(Gəncə) göndərmək, yollamaq. – Gündə bir uşağı niyə üsdümə tikləndirirsən?
(Balakən) araba oxunu qollarla birləşdirən hissə
(Qaz, Şəki) iyrənmək
(Ordubad) arakəsmə. – Tiqə evi aradan kəsir ◊ Tiqə eləməx’ (Ordubad) – aradan kəsmək. – Mən evi tiqə elədim
I (Hamamlı, Xanlar, Kəlbəcər, Tovuz) 1. uc, zirvə 2. hündür (tərəf). – Dərə:n o tərəfi döş oloy, bu tərəfi til oloy
(Lənkəran, Salyan) 1. sürtülmüş, sürtülüb hamarlanmış, cilalanmış (Lənkəran). – Tilan çarx kimi nə axıb gedirsən 2
(Bakı, Salyan, Şamaxı) 1. çoxlu, xeyli 2. dolu. – Heyetdə qar tilanbardu (Bakı); – Hindi pambuğ tilanbardı (Salyan); – Tikanda vərmeşil u ğada var ki,
I (Quba) qisas, acıq. – Bu tiləyi mən səndə quymaram II (Zəngilan) pambıq bitkisində olan xəstəlik adı ◊ Tilə düşməx’ (Zəngilan) – tilə xəstəliyinə tu
tiləboran eləmək: (Şamaxı) bərk döymək, əzişdirmək. – Sən lap Vəlini tiləboran elədin
(Lənkəran) süpürgə hazırlamaq üçün işlənən yabanı bitki
(Cəlilabad) bax tilanbar. – Baxduğ gördüg bi dənə isdansiya var, pirəduxdı tiləmvardu bırda
I (Lənkəran) sırtıq, abırsız, həyasız, utanmaz. – Həsən lap çox tilənmiş adamdı, ona qoşulma II (Lənkəran) 1
I (Biləsuvar, Kürdəmir, Salyan, Şamaxı) tiyə; bıçaq, dəhrə və s. kəsən hissəsi. – Dəhrənin tiləti qırılıp (Kürdəmir); – Bı tilətnən əyaqqabının palçığ
(Zəngilan) bax tilif
(Ucar) ağacın gövdəsində əmələ gələn göbələk
(Cəlilabad, Sabirabad) çayın puçalı. – Çayniyi yaxala, tilifi at (Cəlilabad)
(Kürdəmir) tel-tel olmaq. – Ət çox bişdiyinnən tiliflənmişdi
(Zaqatala) 1. döymək, əzişdirmək 2. daşa basmaq. – Əhməd Səlimi tililədi
(Xanlar) bax tilət I. – Muna iki dəfədi ki, dəstə düzəldirəm, özü kəsərsiz tilimdi
(Qarakilsə) keyfiyyətsiz. – İsdol dəyillər ki, tilisbətdi hamısı
(Ağdam) odunu, taxtanı və s. uzununa xırda-xırda parçalara bölmək. – Bu odunu tilişbələməx’ isdiyirəm
(Bakı) heyvanlar üçün islanmış jmıx və samanın qarışığından hazırlanan yem. – A kişi, gün batıb, tilit düzəld ki, hindi heyvannar gələr
(Zaqatala) lazımsız paltarpalaz
(Qax) çınqıl
(Şamaxı) bax tilət II
(Şamaxı) işlənmək nəticəsində sürtülüb nazilmək. – Aş qazanı timigləşir
(Meğri) iki hündür təpə arasındakı keçid. – Üsdən yenişə hər timildə bir atdı çıxərdi qəbağıma
(Salyan) quzu aşığı. – Sə: üş timillo: verim, bir zilan ver mə:
(Ağdam, Bakı, Cəlilabad) zökəm. – Uş gündü timo olmuşam, burnum-başım axır (Ağdam)
(Əli Bayramlı) utanmadan, həyasızcasına. – Cəbrayıl məni timri biabır elədi
I (Ordubad) kömürün dəmi ◊ Tin vurmax (Ordubad) – kömürün dəmi ilə zəhərlənmək. – Dünən məni tin vurmuşdu, başım yaman ağrıyırdı II (Quba) böyük barda
(Zaqatala) 4-5 baş qoyun və ya buzov tutan yer. – Tinəni təmizdə
(Zaqatala) uşaq oyunu adı. – Əliynən Vəli tingilimbili oynuyur
(Şamaxı) nüfuzlu, sözükeçən. – Oa heç kəs batammaz, çox tini adamdı
(Əli Bayramlı, Sabirabad) qısaboylu. – Görmüşəm Əlisafanı, tinig kişidi
(Qax, Zaqatala) zirvə
(Bakı) parça növü
(Ordubad) xasiyyət. – Həsə:n tinyəti yaxşıdı
(Bolnisi) qarla qarışıq əsən külək. – Dağ başında tipi əsər
I (Oğuz, Şəki, Zaqatala) ləklər arasındakı torpaq arakəsmələr ◊ Tir vurmax (Oğuz) – suyun kənara axmaması üçün ləklər arasında arakəsmə düzəltmək
(Qarakilsə) 1. forma 2. xarici görkəm. – Tip-tipi nəyə oxşuyur?
(Ağdam) hasar
(Lənkəran) qamışlı bataqlıq
I (Ağdam, Gədəbəy, İmişli, Qarakilsə, Qazax, Qubadlı, Laçın, Sabirabad, Şəmkir, Tovuz) 1. nəsil 2. tayfa 3
(Şuşa) tərəf-tərəf, dəstədəstə. – Uşaxlar tirə-tirə oluf dalaşıllar
(İrəvan) arasıkəsilmədən yağan yağış. – O tirəboranda mən yoldaydım
(Zəngibasar) nifaq. – Elə eləmə: nən kin, aramızda tirəlix’ tüşsün heş nədən sarı
(Biləsuvar, Cəlilabad) kətmən. – Tirəlitənin ağzı kütəlib (Biləsuvar) ◊ Tirəlitəsini vırmax (Biləsuvar) – kətmənlə alağını vurmaq; dibini boşaltmaq
(Cəbrayıl) yabanı bitki növü
(Zaqatala) iriquyruq Dağıstan qoyunu cinsi. – Aldığımız tiriyları qat sürüyə, qoy otdasunnar