fərzə yetməx’: (Daşkəsən) təngə gəlmək. – Dərd əlinnən daha fərzə yetmişəm
(Biləsuvar) kəkliyə bənzər quş adı
(Qax) maneçilik
(Goranboy) əsas, qanun. – Sənin sözün mq: fəşmi döyül
fılıx qalmax: (Qazax) yetim qalmaq. – Səni göröm fılıx qalasan
(Şərur) qaçmaq
(Bakı) yeməli bitki adı Fındığça çalmağ – çırtıq çalmaq, barmaqları bir-birinə sürtməklə səs çıxarmaq
(Şərur) səliqə ilə barmaqların başına qoyulan xına
(Qazax, Şəmkir, Tərtər) səsvermə üsulu (keçmiş zamanda). – Fındıxsaldıda hansı tərəfin fındığı çox çıxseydi, o tərəfin adamı seçilirdi, timsalı kətxud
fındılına dəyməx’: (Füzuli) xatirinə dəymək, qəlbinə toxunmaq
(Ağcabədi) alaq otu adı
(İmişli) həvəs. – Bi dəfə fırım gəlmişdi, onda da əvdə olmadın
(Tovuz) dərhal. – Rasim fıral geri qayıtdı
(Qazax) yaltaq
(Salyan) ərköyün. – Zahirin balaları fırharıdı
(Qax, Zaqatala) qoz çırpmaq üçün ağac
(Bərdə, Şuşa) fırfıra. – Fırıldağı ağaşdan qayrıllar; – Fırıldağı şallaxnan vurullar (Şuşa)
I (Bakı) 1. sürətlə ötüb keçmək. – Maşını yanımnan fırıldadıb keşdi 2. atmaq, tullamaq; – Sumkasını divanın üstünə fırıldatdı II (Bakı, Salyan) tez sa
(Salyan) 1. əsib coşmaq. – Gənə fırıllıyırsan, diyəsən, davalığın çatıb 2. sürətlə ötüb keçmək; – Nüşabə fırıllıyıb yanımızdan keçdi
fırınnığ elemeg: (Bakı) qudurğanlıq etmək. – Bibelə fırınnığ eləmeginən
(Salyan) qalaq, topa. – Bazarda yemiş-qarpız fırış vırılıb, alana minnətdi
fırıt verməx’: (Borçalı, Qazax) qızışdırmaq. – Lətif fırıt verir, adamları birbirinə qatır (Borçalı) Fır kəhlix’ (Kəlbəcər) – quş adı
(Borçalı, Çənbərək, Qazax, Laçın) bax firitdəməx’. – Aşıralı camahatı fırıtdadı dalaşdıdı (Çənbərək); – Sənin ağlın olsa fırıtdamağa baxmarsan (Laçın)
(Cənubi Azərbaycan) yeldəyirmanının pəri. – Fırmələ yerə düşdü
I (Bolnisi, Borçalı, Qazax, Tovuz) təndir. – Onu qavaxcan daşnan hörüllər, fırnıyı hörüllər (Borçalı) II (Daşkəsən, Şəmkir, Tovuz) çörək növü
(Mingəçevir) kiçik, xırda qoz
(Oğuz) bütöv şəkildə təndirdə bişirilən induşqa və ya qovun. – Fırrama yiməli şeydi
(Şəmkir) şişmək
(Borçalı) bax fırramax. – Çivan əvvəl fırraner, soηra deşiler
(Salyan) uşaq oyunu adı. – Ədə, fırranquc oynama, başın gicəllənər
(Qazax) bax firitdəməx’. – Sən də fırtdersəη kı, uşax biri-birinən boğuşsun
(Meğri) balaca, kiçik. – Bu arxı bareyə Şirindilin u fısıldan uğli cüt quşey
(Xanlar, Qazax, Tovuz) bax fızıllıx. – Üzbaş talası fısıllıxdı, ordan çətin keçməy olar (Xanlar)
(Yardımlı) pıçıltı ilə demək, söyləmək. – Fısidey, bilmeysən nə dey
(Oğuz) tamamilə, bütöv. – İlan fış qabıqdan çıxıb
(Zəngilan) fit. – Fışqa ver qəyitsinnər Fış vurmax (Xanlar) – qışqırtmaq. – İtdərə fış vurun sürünü canavar dağıtmasın
(Qax) fit
(Salyan) fəvvarə vurmaq. – Bıçaq barmağımı nə tə:r kəssisə, qan fıyxırdı
(Ağdam, Göyçay, İmişli, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Şuşa, Tovuz, Ucar, Zaqatala) qalın kolluq. – Qavax bı yerrər ağaşdıx oluf, fızıllıx oluf (İmişli); –
(Ağdaş) fırfıra. – Fızzax qozdan da olur
fid olmax: (Borçalı) qurban olmaq
(Bakı, Salyan) qalmaqal salmaq, fəryad qoparmaq. – Zərxanımın payın saxlamaso:z, gəlib fiğannığ qoparacağ (Salyan); – Əşi, sənə nə dedilər fiğannığ el
(Qax) nigaran. – Bi yaz bizdən fikirri olmamağa ho bəsdi
I (Salyan) kələk, hiylə ◊ Fil gəlməg – kələk gəlmək. – Ədə, mə: fil gəli:sən? II (Cəbrayıl) sap sarınan çarx, makara
(Ağbaba) çoxbilmiş. – O, yaman fildar adamdı
(Salyan) oyun adı
(Çənbərək) ağılsız, yüngülxasiyyət. – Mənim filfili adamnan peydar zəhləm gedi
(Bakı) birdən, qəfildən
(Laçın) qoca, iş qüvvəsini itirmiş. – O filintidi, yük apara bilməz
(Salyan, Şərur) qızışdırmaq, aranı qarışdırmaq. – Gədəni anasınnan ayrılmağçün filitdi:r (Salyan)