(Bakı, Salyan) dilimləmək. – Qarpızı iç elə yiyəg (Salyan)
iççi əl: (İmişli) işçi. – Mə:m iççi əlim yoxdı
(Çənbərək) qalamaq. – Ojağı içər, yansın
(Salyan) dəfələrlə soruşmaq, həqiqəti öyrənməyə çalışmaq. – Sabirəni içxalasan da bir şey örgənə bilməssən
(İmişli) vərəm (qoyunda)
(Ağdam, Xocavənd) bax içiyara. – İçyara azardı da, qoyunun içi yaro:- lur (Xocavənd)
(Qax) ana
(Çənbərək) mənasız, yersiz mübahisə etmək. – Ağa:rnan <Ağayarla> Veysəl bildirdən bəri çox iddələşir
(Qax) bax ida. – İdələr xoşbax olan dünyədi
(Ağdaş, Göyçay) yavanlıq. – Axşama idəm hazırrıyırsammı? (Ağdaş)
(Borçalı, Salyan) bax iddələşməx’. – Ə:, nə idəşirsiηiz, gediη uşaxları gətiriη (Borçalı)
(Çənbərək) qızışdırmaq. – Qara idilədi, uşağı bir-birinə qırdıdı
(Ağbaba, Bərdə, Mingəçevir, Şəki, Ucar) görkəm, forma, zahiri görünüş. – Onun idimi düzələn döyül (Ağbaba); – Bircə sə:n idiminnən qorxuram (Ucar)
(Şəki, Zaqatala) çirkin (adam)
(Meğri) bax idəşməx’. – Gödəx’ Qara katda hamiynan idişey
(Şəki) itələmək. – Duran yerdə gəldi məni iddi; – Məni idmə
(Yardımlı) utancaq. – O, ifal qizə oxşay
(Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir, Saatlı, Salyan, Ucar) xoşxasiyyət; mədəni. – İfallı adamın hər yerdə hürməti olar (Ucar); – Elə ifallı gəlindi ki, nətə:r (S
I (Borçalı, Xanlar, Qazax, Tovuz) səliqəli II (Zaqatala) möhkəm, yaxşı. – Büyün atı ifçin nalladacam
(Şərur) lavaşı təndirə yapmaq üçün alət
(Tovuz) balıqdan hazırlanan xörək adı. – İfileyi balıxdan pişirerix’
(Culfa) bax ilfidə
(Naxçıvan) bax ilfidə
(Çənbərək, Karvansaray) aldatmaq. – Veysəl yaman iflədi Haxverdiyi büyünnəri (Karvansaray)
(Zəngilan) bax ilfidə
(Barana) bel sütunu. – İfliyi qırılmış yaxşı qaça bilmədi
(Cəlilabad) mübahisə. – Nə igəşgənnig başdədün, hə
(Cəlilabad, Kürdəmir) mübahisə etmək. – Qıza, ginə nə igəşeysən, əl çəksənə (Cəlilabad)
(Yardımlı) mübahisəli. – Bu igəşüg şehi nəyə gətireysən
(Dərbənd) üstünə iynə sancılan kiçik yastıqça
(Dərbənd) bax ignəqaxan. – İgnəni ignəsancana sanc
(Salyan) yovşan. – Geyilməyən paltarın, xalçanın arasına ignəşoran qoyıllar ki, güə dəgməsin
(İmişli) bacarıqsız, əlindən iş gəlməyən. – Bi ignətutmaz gəlnimiz var, salığası da bıdı
(Şəki) söhbət
(Qax) söhbətcil. – Ziba ixdilətin arvatdı
I (Şəki) var-dövlət. – İxdiyarı aşif-daşiydi, heylə varrılar variydi II (Borçalı) qoca. – Qolxozda mala gedirdim, indi də ixdiyaram, işdiyə bilmirəm
(Çənbərək) qocalmaq. – Cındır Fərzalı Əhmədə verdi pişqıyı <bıçqını>, ixdiyarrıyıf, işdiyəmmir da:
(Qax) xörək adı. – Qoyunun yoğun bağırsağının içinə piynən darı ununu qarışdırıp ixlas pişiriylər
(Salyan) avaralanmaq. – Axşamacan ixsıyırsan qapıları, yıxıl oti öydə də
(Salyan) sıxıla-sıxıla, çəkinə-çəkinə. – Elə ifallı gələndi ki, sözi adama ixsıya-ixsıya deyir
(Tabasaran) bax ixdilat. – Gəlmacı əsgi ixtilatdar iləyətdü
(Ağdam) camaat. – İjlahın içində məni biabır elədi
(Xanlar) birlikdə
(Yardımlı) indi ki. – İkibaşdan belədü, işüy etibarrı tut
(Füzuli, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz, Zaqatala) ikinci şum. – İkiləmədən sonra toxumu səpirix’, çıxanda görürüx’ haqıyqatan çıxdı (Tovuz)
(Qazax, Tovuz, Zaqatala) ikinci dəfə şumlamaq. – İkiləməyə gedirəm yeri (Qazax); – Oranı ikiliyib qurtardıηmı? (Zaqatala)
(Füzuli) birə iki, ikiqat. – İki bayda buğda verrix’, bi bayda soğan verillər, soğanı ikili verillərdi
(Qazax) birə iki, ikiqat. – Arpeynan buğduyu ikili-birri dəyişer
(Borçalı, Xaçmaz, Quba) axşamüstü, günbatan vaxtı
(Ağdərə, Kəlbəcə) cüt, əkiz. – Qoyun ikisil doğur (Kəlbəcər)