QARIŞMAQ I f. Müdaxilə etmək, araya girmək. Sən onun işinə qarışma. QARIŞMAQ II f. Dolaşıq düşmək, qatma-qarışıq olmaq
QARQARA I is. xüs. Ağır şeyləri qaldırmaq üçün düzəldilmiş çarx. Pəncərə taxtasının altına hər metrdən bir qarqara vurmağı və ştepseli məftilin ucuna
QARŞI I is. Müqabil tərəf, qabaq. Qarşısında ilk məhəbbətin canlı heykəlini gördü (Anar). QARŞI II qoşma Haqqında, barəsində
QART I is. dan. Kəsər alətləri itiləmək üçün daş, bülöv. Dəryazları qart ilə itiləmək (“İzahlı lüğət”)
QAŞ I is. İnsanın gözləri üstündə qövs şəklində uzanan tüklərdən ibarət xətt. Qızın xəncər kimi çatılır qaşı; Axır yanağına isti göz yaşı (O
QAŞQA I is. Mal-qaranın, atın alnındakı ağ hissə. Qaşqa at altımda qoruqdan gəlirdim (S.S.Axundov). QAŞQA II is
QAT I is. Lay, təbəqə, büküm. Göylərin qatına ucaldı fəryad; O qırğın Qafqazda tutar qoymadı (S.Vurğun)
QATAR I is. [ ər. ] Sərnişinləri daşıyan vaqonlar. Qatarım qışqırıb ötən zamanı; Sürülər, naxırlar qaçıb dağılır (O
QATLANMAQ I f. Bükülmək, iki qat olmaq. Asya süfrənin ucunu qatladı (Mir Cəlal). QATLANMAQ II f. Dözmək, tab gətirmək
QAYIN I is. Ər və ya arvadın qardaşı. Ay aman, ay qız, qaynın gəlib evlərdən səni axtarır (C.Cabbarlı)
QAYMAQ I is. Südün üzü. Əşrəfgil təzə camış qaymağından bir-iki qaşıq götürdülər (İ.Şıxlı). QAYMAQ II is
QAYNAQ I is. Bir şeyin qaynayıb çıxdığı yer; mənbə. Deyirəm sevincdən axan yaşların; Qaynağı dərindi, kökü dərindi (B
QAZ I is. zool. Ördəyə bənzər, lakin ondan böyük, uzunboğaz, əti yeyilən su quşu. QAZ II is. [ fr. ] kim
QAZAĞI I is. mus. Azərbaycan oyun havalarından biri. Toyda həmişə qazağı çaldırardı. QAZAĞI II is. Yəhərin bir növü
QAZAN I is. İçində xörək bişirmək, su qaynatmaq və s. üçün böyük girdə metal qab. Ocaq daşının üstündəki iri qazandan plov qoxusu gəlirdi (Ə
QAZI I is. [ ər. ] tar. Müsəlmanlarda dini məhkəmə işlərinə baxan ruhani, şəriət hakimi. QAZI II f. Kəskin bir alətlə bir şeyin səthindəki şeyi qoparm
QAZINTI I is. Yer altından qazımaqla çıxarılan mədən və s. faydalı süxurlar. Azərbaycan faydalı qazıntılarla çox zəngindir
QAZMA I is. Torpaq qazımaq üçün istifadə olunan saplı alət. Güldanə ilə Bənövşənin əlində qazma, Tərgülün əlində vedrə, Gülxarla Gülşənin əlində bel v
QEYD I is. [ ər. ] Qısa şəkildə yazma. Əzizbəyovun gözləri yazı stolunun üstündəki qeydlərinə sataşdı (M
QEYRİ I sif. [ ər. ] Özgə, yad, kənar, başqa. Bahadır qeyri bir halətdə idi (N.Nərimanov). QEYRİ II qoşma Seçilmə, fərqlənmə, əlavə mənalarında
QƏDƏR I is. [ ər. ] Qeyri-müəyyən miqdar, say, kəmiyyət. Hər şeyin qədəri vardır (“İzahlı lüğət”). QƏDƏR II is
QƏRAR I is. [ ər. ] Çıxarılan nəticə, qətnamə; fikir, mülahizə. Vera, yığıncağınızda nə qərara gəldiniz? (S
QƏRƏZ I is. [ ər. ] Məqsəd, niyyət, məram. Bəs indi mənim yanıma gəlməkdən qərəziniz nədir? (M.F.Axundzadə)
QƏSD I is. [ ər. ] Niyyət, məqsəd, məram. Xudayar bəyin qəsdi Zeynəbin və səqirlərin var-yoxuna... sahib olub, Zeynəbi çölə ötürmək idi (C
QƏZA I is. [ ər. ] Bədbəxt hadisə, fəlakət. Elə bil ki, yelkənin qəzaya uğramışdı! (Ə.Cəmil). QƏZA II is
QIR I is. Evlərin damına salınan qara rəngli qatı maddə. Evlərin damındakı qır əriyib, divar aşağı süzülürdü (N
QIRX I say Otuz doqquzdan sonra gələn rəqəm. Hərarəti həmişə qırx ilə qırx iki arasındadır (M.İbrahimov)
QIROV I is. coğr. Yerə, yarpaqlar və s. üzərinə düşən buz kristalları, şehin donmuş zərrələri. Atım köpüklənir, atım buğlanır; Donmuş qırov kimi sinəs
QIYMAQ I f. Gözlərini yarı yumaraq, qısaraq baxmaq. Hesabdar gözlərini qıyıb üfüqdə iki boy qalxmış günəşə baxdı (M
QIZ I is. Qadın cinsindən olan uşaq, övlad. Qızlar, oğlanlar yanaşı oturmuşdular (M.Hüseyn). QIZ II f
QIZIL I is. Rəngi sarı olan qiymətli metal. QIZIL II sif. Al-qırmızı. Uzun enli və düz küçədə qızıl bayraqlar görünürdü (M
QIZILCA I is. tib. Səpki (xəstəlik). Uşaq qızılca çıxardıb. QIZILCA II is. bot. Meyvə. Bütün qışı uşaqlardan hansının cibinə əl atsaydın, göyəm qurusu
QIZINMAQ I f. İsinmək, istiləndirmək. Mən istədim ki, sizdə bir az qızınıb rahat olam (S.S.Axundov). QIZINMAQ II f
QIZMAQ I f. Hərarət almaq, istilənmək. Qızdı günəş, əsdi isti yellər; Qarlar əridi, axışdı sellər (A
QİSMƏT I is. [ ər. ] Tale, bəxt. İkimiz eylərik onda söhbət; Görək Allah nə eyləyir qismət (M.S.Ordubadi)
QİTƏ I is. [ ər. ] coğr. Yer kürəsinin okean və dənizlərlə əhatə olunmuş böyük hissələrindən hər biri
QOÇ I is. Qoyunun erkəyi, damazlıq erkək qoyun. İsmayıla gələn qoçun anası hansı ayda, gündə qoça gəlibdir? (Dastanlar)
QOL I is. İnsan bədəninin üzvü. Odur, bir tərəfdə anam büzüşmüş; Yatmışdır, başının altında qolu (B.Azəroğlu)
QORA I is. Cır üzüm, üzümün dəyməmişi. Cavahir talvardan asılmış qora salxımlarını ona göstərib dedi
QOŞMA I is. ədəb. Hər misrası on bir hecadan ibarət olan beş bəndli şeir. Mən səni görmüşəm on beş il əzəl; Dilində bir qoşma, bir dərdli qəzəl (S
QOŞMAQ I f. Bağlamaq, bənd etmək. Payızın əvvəlində Nurəddin arabasını qoşub, şəhərə kirayəçiliyə getdi (S
QOV I is. Tez alışan yumşaq maddə. Çaxmaq daşına qov qoyub çəkdi (M.İbrahimov). QOV II f. Çıxıb getməyə, rədd olmağa məcbur etmək
QOVAQ I is. bot. Söyüd fəsiləsindən olan qollu-budaqlı ağac. Sənin sayəndədir rus kəndliləri; Azad nəfəs alır qovaq altında (M
QOY I f. Yerləşdirmək; buraxmaq; saxlamaq. Kərim kitabı büküb pəncərəyə qoydu (M.İbrahimov). QOY II ədat Əmr, çağırış, hədə, arzu və s
QOYUN I is. Gövşək ev heyvanı. Canavarlar yedi bütün qoyunu; İştə, oğlum, yalançılıq oynu (M.Ə.Sabir)
QUL I is. tar. Müharibədə əsir tutulub satılan adam. Təbiətin ana qəlbi qul doğmamış insanı! (S.Vurğun)
QULLUQ I is. Xidmət, iş, vəzifə. Qulam mətbəədə qulluğa düzəldi (Mir Cəlal). QULLUQ II is. köhn. Qul olmuş adamın halı; köləlik
QULP I is. Dəstə, sap. Səhəngi çiynində rahatlayıb qolunu qulpuna keçirdi (İ.Şıxlı). QULP II is. Əmma, bəhanə axtarma, əllaməlik etmə
QUNDAQ I is. Körpə uşaqları sarımaq üçün sarğı ləvazimatı. QUNDAQ II is. Tüfəngin ağac hissəsi. Güllədən tüfənginin parçalandı qundağı (S
QUR-QUR I is. dan. Boruşəkilli qab. Ay qız, qur-qurda su gətir, içək. QUR-QUR II səs təql. Daxildə əmələ gələn səs