сущ. хабарчи (1. хабар гъидай, муштулух гудай кас; 2. хабарчивал ийидай, чугъулар ийидай, инсан маса гудай кас, чугъул)
сущ. хабарчивал, хабар гун (садакай масадаз), гаф экъуьрун, чугъулвал, шайтӀанвал; xəbərçilik eləmək (etmək) хабарчивал авун, садан гаф масадаз лугьун
[ər. xəbər və fars ...dar] прил. хабардар; хабар авай, малумат авай; // xəbərdar! хабардар! (“игьтиятлу хьухь!” манада); xəbərdar etmək (eləmək) хабар
прил. хабардар(вал) ийидай, жедай ва я хьун мумкин тир са кардин гъавурда ттун, уяхарун патал ийидай (ишара ва мс
сущ. хабардарвал (1. хабардар авун, малумат гун, виликамаз лугьун, чирун; 2. нукьсан (пис гьерекат) авур са касдиз а нукьсан мад тикрар хъувун тавун п
гл. сада-садавай хабарар кьун, суракьун.
нареч. хабарсуз (1. хабарни авачиз, хабар тагана, лугьун тавуна, жузун тавуна, чир тавуна, ижаза авачиз; 2
кил. xəbər-ətərsiz.
сущ. хабарсузвал (1. гьич са хабарни, малуматни авачирвал; 2. хабар, малумат, чирвал, билиг тахьун).
[ər.] прил. масадан писвал кӀандай, небгет, ламатӀ; усал, алчах, хаин, мурдар (мес. амал, рикӀ, кас)
сущ. небгетвал, ламатӀвал, усалвал, алчахвал, мурдарвал, хаинвал, писвал; xəbislik etmək (eləmək) небгетвал авун, ламатӀвал авун, усалвал авун, алчах
кил. xətti-dimağ.
[ər.] сущ. хажалат (1. регъуь жедай гьал, регъуь хьуниз себеб жедай затӀ, регъуь хьун; xəcalət çəkmək хажалат чӀугун, гьая авун, гзаф регъуь хьун, рег
гл. хажалатлу хьун, хажалат чӀугун, регъуь хьун.
прил. (садан патав) хажалатлу, регъуь тир, вичи-вич гунагькар яз гьисс ийизвай; xəcalətli etmək хажалатлу авун, регъуь авун, яру авун, кьил агъада тту
хажалатвал (кил. xəcalət); // xəcalətlik vermək хажалатвал гун, хажалатлу авун, регъуь авун.
[ər.] клас. хажалатлу; xəcil etmək (eyləmək) хажалатлу авун, регъуь авун, яру авун, кьил агъада ттун; xəcil olmaq хажалатлу хьун, регъуь хьун, яру хьу
нареч. хажалатлудаказ, регъуьдаказ, регъуьз-регъуьз.
[ər. “xədim” söz. cəmi] сущ. къуллугъчияр, хидметчияр.
[fars.] сущ. клас. хьел (классик шиирра гуьзелдин вилин кӀакӀамдиз ишара).
XƏCCƏGÜLÜ кил. novruzgülü.
[ər.] прил. 1. хеси (ахта) авунвай, хеси, ахта (итим); xədim eləmək хеси авун, ахта авун; 2. къуллугъчи, хидметчи
сущ. зегьем, чими гьава, бугъанах, буьркуь.
сущ. далда, хелвет чка, чинеба чка, са касдизни таквадай чка.
гл. гьавадин вилик пад кьун, бамишарун; къапах эцигна кӀевун (цӀай элуьхъун патал сумардин тавунал).
гл. хелвет чкадиз фин, далдадик фин (кил. xəfə²).
сущ. зегьемвал, зегьем, буьркуь авай, ял кьадай, бамишдай залан гьава.
сущ. далда чка, хелвет чка, фин-хтун авачир чка, чуьнуьх хьуниз виже къведай чка.
сущ. 1. нефес хьун; жигеррин, нефес хьунин азар; каш ягъун (балкӀан ва мс. гьайванри); // прил. нефес хьайи; 2
сущ. ракьун къапах (сумавурдин цӀай элуьхъарун патал адан тавунал эцигдай).
сущ. дакӀардин ва я рикӀинин винел пай.
[ər.] прил. 1. кьезил, хъуьтуьл, милайим, мили (мес. шагьвар); 2. зериф; зайиф, кьезил.
нареч. са тӀимил, тӀимил кьван, кьезилдаказ, зайифдаказ; явашкадаказ, явашвилелди.
нареч. кьезилдаказ, явашдаказ.
[ər.] сущ. 1. чинебан полициядин кӀвалахдар, агент; xəfiyyə idarəsi чинебан полициядин идара; 2. жасус, шпион
сущ. чинебан полициядин къуллугъчи, агент.
[fars.] сущ. цӀивинрикай хкатай гъвечӀи кӀусар; цӀивиндин руг.
[fars.] сущ. хекендаз.
сущ. саф; // xəlbir kimi (tək) саф хьиз (хьтин), тӀвек-тӀвек; ** xəlbirlə su daşımaq сафунаваз яд гъун, вахт рекьин, гьакӀ вахт акъудун
1. кил. xəlbirgözü; 2. пер. зар. аял-куял, аялар манада.
сущ. сутфанар, амукьаяр (къуьл, мух ва мс. сутфандамаз сафунин тӀеквенрай (вилерай) кӀаник авахь тавуна сафунин кӀане амукьайбур)
гл. 1. сутфанун, сафунай ягъун; 2. пер. пис-хъсан хкягъун, сад-садакай ччара авун.
məch. сутфаннаваз хьун, сафунай яна михьнаваз хьун (мес. къуьл).
icb. сутфаниз тун (гун), сафунай яз тун, сафунай яз гун (масадав).
прил. саф хьтин, сафуниз ухшар.
[ər.] сущ. 1. гуьгъуьнай атай, садан чкадал атай ва я атун лазим тир, сад эвез ийидай, садан кар давам ийидай кас; 2
[ər.] сущ. 1. зиян, зарар; xələl dəymək (yetişmək) зиян (зарар) галукьун, зарар чӀугун; xələl gəlmək зиян (зарар) хьун; чӀур хьун; xələl vermək (vurma
[ər. xələl və fars. ...dar] прил. 1. зиян (зарар) галукьай, чӀур хьайи; нукьсан квай; 2. зарар гудай, зиянкар
[ər.] сущ. 1. бахшиш, пишкеш; 2. кил. xalat. 2).
[ər.] сущ. пишкеш авур затӀ, пул ва мс. пай; бахшиш.