сущ. 1. символ: 1) предмет, действие и т.п., служащие условным обозначением какого-л. понятия, идеи. Göyərçin sülhün rəmzidir голубь – символ мира; qa
прил. символический: 1. являющийся символом, символизирующий что-л.). Rəmzi uçuş символический полёт, rəmzi mənada в символическом смысле 2
прил. 1. красивая (о девушке, женщине) 2. прекрасный, хороший, отличный
сущ. поэт. красивость, красота, краса
сущ. устар. 1. мучение, мука, страдание. Rənc vermək подвергать мучениям 2. труд, работа. Öz rənci ilə əldə etmək достигнуть своим трудом
сущ. устар. 1. хлебороб (крестьянин, занимавшийся возделыванием хлеба), землепашец, пахарь 2. батрак (наёмный сельскохозяйственный работник)
сущ. устар. 1. работа пахаря, землепашца, хлебороба 2. батрачество (занятие батрака). Rəncbərlik etmək батрачить, работать батраком
прил. устар. обиженный, обидевшийся; rəncidə etmək kimi обижать, обидеть кого (причинить обиду кому-л
устар. I нареч. обиженно II прил. обиженный, разобиженный
прил. устар. rəncidəqəlb
прил. устар. разобиженный; rəncidəqəlb etmək kimi разобижать, разобидеть кого (очень сильно обидеть); rəncidəqəlb olmaq разобидеться
сущ. устар. обида (чувство горечи, досады, вызываемое несправедливым, оскорбительным отношением к кому-л
I сущ. 1. рубанок (ручной инструмент для строгания дерева в виде колодки с вставленным в неё широким лезвием) 2
сущ. строгальщик, строгаль (рабочий, специалист по обработке чего-л. строганием)
I сущ. от глаг. rəndələmək: 1. строгание 2. фугование, фуговка II прил. 1. строгальный. Rəndələmə dəzgahı строгальный станок 2
глаг. 1. строгать, стругать (снимать тонкие поверхностные слои дерева рубанком), выстрогать, выстругать
сущ. от глаг. rəndələnmək: 1. строгание. Taxtaların rəndələnməsi строгание досок 2. фугование, фуговка
глаг. 1. строгаться, стругаться (поддаваться обработке строганием), быть выструганным, выстроганным. Bu taxtalar asan rəndələnir эти доски легко строг
сущ. от глаг. rəndələtdirmək
глаг. см. rəndələtmək
сущ. от глаг. rəndələtmək
глаг. понуд. kimə nəyi заставить, просить кого обстрогать, обстругать, выстругать, фуговать что
1 I сущ. 1. цвет, тон, окраска. Tünd rəng темный цвет, qırmızı rəng красный цвет, torpaq rəngi землистый цвет, mavi rəng голубой цвет, səma rəngi цвет
прил. см. rəngarəng
сущ. красочность, яркость, выразительность
сущ. устар. лицо (цвет лица, выражение лица)
прил. 1. разноцветный, красочный, многокрасочный. Rəngarəng güllər разноцветные цветы, rəngarəng oyuncaqlar разноцветные игрушки, rəngarəng paltarlar
сущ. 1. красочность 2. разнообразие, многообразие. Rəngarəngliyi ilə fərqlənmək отличаться многообразием
прил. см. rəngarəng 1
сущ. см. rəngarənglik 1
нареч. по цвету, по окраске
сущ. см. rəngsaz
прил. поэт. красочный, исполненный ярких красок. Rəngin xalılar красочные ковры
сущ. устар. красочность. Plakatların rənginliyi красочность плакатов
сущ. живописец (художник, занимающийся живописью)
сущ. живопись (вид изобразительного искусства)
сущ. от глаг. rəngləmək, окраска, окрашивание, крашение, покраска
глаг. 1. красить (покрывать или пропитывать краской), покрасить; окрашивать, окрасить. Qapı və pəncərələri rəngləmək красить двери и окна, döşəməni rə
сущ. от глаг. rənglənmək, окраска, окрашивание, крашение, покраска
глаг. 1. краситься, покраситься: 1) покрываться или пропитываться краской, подвергаться окраске. Ağ yun asan rənglənir белая шерсть легко красится 2)
сущ. от глаг. rənglətdirmək
глаг. понуд. kimə nəyi см. rənglətmək. Otağı rənglətdirmək заставить, просить кого покрасить комнату
сущ. от глаг. rənglətmək
глаг. понуд. kimə nəyi заставить, просить кого покрасить, накрасить что-л. Jaketi rənglətmək просить покрасить жакет
I сущ. краситель (красящее вещество). Təbii rəngləyicilər натуральные красители, sintetik rəngləyicilər синтетические красители II прил
прил. 1. крашеный (покрытый краской, подвергшийся окраске). Rəngli hasar крашеный забор, rəngli yumurta крашеное яйцо 2
сущ. бот. вайда (одно-, двухлетние, реже многолетние, растения с желтыми цветками)
I сущ. 1. маляр (рабочий, занимающийся окраской зданий, помещений) 2. красильщик (рабочий, специалист по красильному делу) II прил
сущ. красильня (мастерская, где окрашивают ткани)