I
(Ağdam, Bərdə, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, Qax, Qazax, Şəki, Şəmkir, Şuşa, Tovuz)
bax bıdamax . – Ürəyiη nə qədə isder Abbas Vəliyi budadı (Borçalı); – Qolu ağrıtınca budadı (Qax); – Ə:, ay ınsafsız, nə:η budo: ysuη onu? (Gədəbəy); – Çox danışma ə, duruf səni buduyaram (Hamamlı); – Ollar bir-birini budadılar (Tovuz); – Acığı tutuf uşağı bir yaxşı budadı (Şəki); – Bir dəfə tutuf yaxşıca budasan onu, bir də belə şey eləməz (Ağdam); – Laf kefin isdiyən budadım onu, ta: bir də qələt eliyif bura gəlməz (Şuşa)
II
(Qax)
məc. parçalayıb yemək, kobud şəkildə yemək, gözünə təpmək. – Vallah, elə buduyurdu, elə bil, daldan alamançı geliy