BƏDE’TİQAD
f. və ə. 1) etiqadı dönük, heç şeyə inanmayan; 2) dinsiz, allahsız, kafir.
I прил. неверующий II сущ. атеист, атеистка, безбожник, безбожница
bədetiqad
bədetiqad bax dinsiz
etiqadı dönük, dinsiz, allahsız, etiqadsız, etiqadı olmayan.