cırhacır
cırhacır
сущ. 1. təql. ара датӀана акъатзавай чӀигъ-чӀигъдин, чӀигъ-пӀигъдин ва ихьтин мс. ванер (мес. арабадин запун амачир чархунай акъатдай хьтин); 2
Полностью »1 сущ. простореч. зной, невыносимая жара; yayın cırhacırında в летний зной (в невыносимую летнюю жару) 2 сущ
Полностью »1. təql. Aramsız çıxan cırıltı səsi haqqında. Külək vurduqca quru ağac cırhacır səslənir. – [Zərrintac] tez-tez başını qaldırıb, axşamdan yola salınan
Полностью »