meraca getmə, Allahla söhbətə getmə, göyə çıxma.
cəmdə ruhlar.
müqəddəs ruhlar, pak ruhlar.
mif, əfsanə.
mifik, əfsanəvi.
Musa peyğəmbərin əjdaha şəkilli əsası.
səcdə et!
cəhənnəmin 1-ci ən aşağı təbəqəsi, haviyə (bax).
Məhəmməd peyğəmbərin və imamların yaxın adamları, tərəfdarları, şagirdləri;ona ilk inanmış adamlar.
on iki (12 imama işarədir).
şiə; on iki (12 imama qail olan mömin , dindar).
cəmdə bütlər, sənəmlər.
sənəmpərəst, bütpərəst.
birinci olanlar (Məhəmməd peyğəmbərdən behişt vədi alan on nəfər).
- X əsrin əvvəllərində meydana gəlmiş dini təriqət, əşərizm.
bax əşərilik.
Allahın böyüklüyünə, əzəmətinə şahidlik edirəm.
ehsan verən; bəxşiş verən.
1. ziyarətgahlar; 2. ruhanilərin təhsil aldıqları ali mədrəsə.
imamların Kərbəla, Nəcəf və Bağdadda məqbərələri olan yerlər.
günahdan peşman olub Allaha tərəf qayıtma; günahından ötrü üzr istəmə və bir daha günah etməmək üçün söz vermə
Allahın buyurduqları.
zilhiccə (bax) ayının 10-dan sonra bayram edilən üç günə verilən ad.
bax azan.
dua, cadu, tilsim, əfsun.
cəmdə zikrlər; söylənmiş, deyilmiş sözlər.
dini etiqadlara görə insanların ölmək vaxtı çatanda onların canını alan mələk, ölüm mələki (Allahın 4 mələyindən - Cəbrayıl, Əzrayıl, Mikayıl, İsrafil
keçmişdə mollaxanalarda tətbiq olunan cəza aləti.
dindarlığı həddini aşaraq, başqa dinlərə düşmən münasibət bəsləyən adam; qatı mövhumatçı.
qatı mövhumatçılıq.
başqa etiqadlara düşmən münasibət bəsləyib öz inandığına sədaqət göstərmə; mövhumatçılıq.
II əsrin ortalarına qədər mövcud olan qədim yəhudi dini təriqəti.
dinə görə günah işlərlə məşğul olan adam; dinsiz, pozğun, iman yolundan çıxan.
taleyə, qismətə, qəzavü-qədərə, olacağa, təqdirə inanma.
taleyə, qismətə inanma, ümumiyyətlə, hər bir hadisənin və insanın hər bir hərəkətinin əzəli və qismətdən bilavasitə asılı olmasına və labüddən həyata
1. giriş, başlanğıc; 2. Quranın birinci surəsinin adı, ilk surəsi (« kitabı açan» deməkdir).
fatihəoxuyan.
1. Yaradan, xəlq edən; 2. Quran surələrindən birinin adı.
allahların iradəsini, qarşısı alınmayan taleyin mücəssəməsi.
qədim Roma əsatirində: çöl, dağ və meşə Allahı.
1. ibtidai insanların təsəvvürünə görə fövqəltəbii sehrkar qüvvəyə malik və buna görə də sitayiş obyektinə çevrilən cansız şey; büt, sənəm; 2
1. bütpərəst; 2. məc. bir şeyə kor-koranə sitayiş edən adam.
bütpərəstlik; maddi əşyalara – fetişlərə, bütlərə, mistik möcüzələrə sitayiş etmə; ayrıayrı şeylərin və cisimlərin ilahiləşdirilməsi; onlara fövqəltəb
1. sübh çağı, dan yerinin ağarması; 2. Quran surələrindən birinin adı.
din yolunda, məslək uğrunda canını qurban verən.
1. şəriətə əsaslanan hüquqşünas; fiqh alimi; 2. ruhani, şeyx.
şəriətçilik, şəriət hüquqşünaslığı.
Quran surələrindən birinin adı («sübh» deməkdir, «parçalanma», «yoxdan var etmə» mənasında da işlənir)
bax falaqqa.
cəmdə behiştlər, cənnətlər.