ibrət
ibrət
[ər.] ибрет (1. тарс (са пис вакъиадикай,чӀуру кардикай къачудай); ibrət almaq (eləmək, götürmək) ибрет къачун, тарс къачун (са вакъиадикай, кардикай)
Полностью »I. i. lesson; ~ götürmək to study (for) a will; to do* a bit of studying; Qoy bu sizə ibrət olsun Let it be a lesson for you II
Полностью »сущ. урок (нечто поучительное, из чего можно сделать вывод на будущее), назидание, наставление ◊ ibrət almaq (götürmək), eləmək: 1
Полностью »[ər.] Ağır, pis bir hadisədən, işdən alınan dərs. Olmuş bizə qismət bu yəqin, ruzi-əzəldən; İbrət bizə yox, halətidünyanı görəndə
Полностью »