İCRƏT
1. возмездие;
2. вознаграждение;
is. [ər.] köhn. 1. Görülən iş üçün verilən haqq (pul), muzd (maaş), zəhmət haqqı. [Hacı Rəcəbəli:] Ağa Mərdan, uşaqların icrətini məlum elə! M
Полностью »сущ. устар. плата (вознаграждение за труд). İcrət təyin etmək назначить плату, gündəlik icrət подённая плата
Полностью »[ər.] сущ. куьгьн. 1. мажиб, дуллух, зегьметдин гьакъи (авур кӀвалахдин эвезда гудай); 2. icrətlə нареч
Полностью »