İLİŞMƏ
1. f.is. кил. ilişmək; 2. пер. манийвал, энгел.
I сущ. от глаг. ilişmək: 1. зацепка: 1) зацепление. тех. İlişmə bucağı угол зацепления 2) перен. простореч
Полностью »1. “İlişmək”dən f.is. 2. məc. Maneə, əngəl, ilişik. Səkkiz nəfərlik təmir mexaniki briqadam var, harada bir ilişmə oldu, göndərirəm
Полностью »