is. [ər.] köhn. Tövbə, tövbə etmə
сущ. устар. 1. покаяние 2. раскаяние; исповедь
inabət
İNABƏ(T) ə. 1) tövbə etmə; tövbə; 2) bir mürşidin təriqətinə daxil olma
1. tövbə etmə, tövbə; 2. mürşidə (bax) müraciətlə təriqətə daxil olma.