izdivac
izdivac
[ər.] сущ. куьгьн. пабни гъуьл хьун (эвленмиш хьун); izdivac etmək кил. izdivac.
Полностью »сущ. брак, бракосочетание, женитьба, замужество; izdivac etmək вступать, вступить в брак
Полностью »is. [ər.] kit. köhn. Evlənmə. Bu izdivac hər iki tərəfin əqidəsincə faydalı idi. Ə.Haqverdiyev. Şəmsiyyə ilə Səliminin izdivacı [Həkimülmülkə] siyasi
Полностью »