f. və ə. könlü açıq; xoşhal
ŞÜKUH(Ə) ə. böyüklük, ululuq, cəlal
ə. «şəkk» c. şəklər, şübhələr
ə. 1) parça, qumaş; 2) kağız parçası; kiçik vərəqə
ə. «şəqq» c. yarıqlar
ŞÜMAR1 f. say, hesab. ŞÜMAR2 f. yara
f. 1) nömrə, say; 2) say, hesab
f. 1) möhkəm oduncaqlı həmişəyaşıl ağac; 2) m. qəşəng, hündür (əsasən insanın boyu haqqında)
ə. 1) şamil olma, dəxli olma; 2) dəlalət etmə
ə. «şəms» c. günəşlər
f. hesablanmış, sayılmış
f. 1) xəbəri, məlumatı olan, bilən; 2) riayət edən, yerinə yetirən
ə. içmə. Şürbi-xəmr şərab içmə
ə. şərab düşkünü; əyyaş
ŞÜRƏFA’ ə. «şərif» c. şəriəllilər
ŞÜRƏKA’ ə. «şərik» c. şəriklər
ə. 1) daxili qayda-qanunu qoruyan qüvvə(lər); 2) gəminin getməsi üçün lazım olan istiqamətdə əsən külək; rast küləyi
ŞÜRU’ ə. başlama; işə girişmə
ə. meyvə və s. şirəsi ilə şəkərdən hazırlanan yarımqatı və şirin maye; şirə
ə. «şərh» c. şərhlər, izahatlar
ŞÜRUR1 ə. «şərr» c. narazılıqlar, pisliklər. ŞÜRUR2 ə. «şərr» c. pis adamlar
ə. «şərt» c. şərtlər
f. yuyub yaxalama, yuyub təmizləmə
f. ayna
f. aynabənd
f. Azərbaycan klassik muğamlarından birinin adı
ə. «şətm» c. söyüşlər
f. dəvə
f. dəvə otaran, dəvə sürən; dəvəçi
f. dəvə balası; köşək
f. dəvələrin saxlandığı yer
ə. «şə’b» c. xalqlar
ə. «şə’n» c. 1) şan-şöhrətlər; 2) işlər, məşğuliyyətlər
ə. təfəkkür, düşüncə; anlama, idrak
ŞÜYU’ ə. bəlli olma, duyulma (xəbər, hadisə və s. haqqında)
ə. «şeyx» c. 1) şeyxlər; 2) qocalar, ağsaqqallar
T1 ə. ərəb əlifbasının 3-cü, fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 4-cü hərfi; əbcəd hesabında 400 rəqəmini ifadə edir
TA1 f. ədəd, dənə. TA2 ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
ə. bax təam
TAB1 f. 1) güc, qüvvət, taqət; 2) zəhmət, əziyyət; 3) dözmə, dözüm. Tabi-imtəhan yoxlamağa dözmə. TAB2 f
f. parlayan, parlaq; işıq saçan; işıqlı
f. tab gətirən, gücü çatan; davamlı
f. işıqlandıran, işıq saçan; rövnəq verən; rövnəqləndirən
TABDAR1 f. bax tabnak. TABDAR2 f. qıvrım, buruq, buruq-buruq
TABE’1 ə. 1) itaət edən, tabe olan; 2) aid olan; 3) birinin arxasınca gedən. TABE’2 ə. mətbəədə çap edən, nəşr edən; çapçı
ə. «tabe’» c. 1) tabe olanlar; 2) Məhəmməd peyğəmbəri görməmiş, onun vəfatından sonra əshabələri ilə ünsiyyət saxlamış adam(lar)
ə. tabe olma, tabelik
f. nə vaxta qədər; haçanacan
f. parlayan, işıq saçan, işıq verən