f. ayna
f. aynabənd
f. Azərbaycan klassik muğamlarından birinin adı
ə. «şətm» c. söyüşlər
f. dəvə
f. dəvə otaran, dəvə sürən; dəvəçi
f. dəvə balası; köşək
f. dəvələrin saxlandığı yer
ə. «şə’b» c. xalqlar
ə. «şə’n» c. 1) şan-şöhrətlər; 2) işlər, məşğuliyyətlər
ə. təfəkkür, düşüncə; anlama, idrak
ŞÜYU’ ə. bəlli olma, duyulma (xəbər, hadisə və s. haqqında)
ə. «şeyx» c. 1) şeyxlər; 2) qocalar, ağsaqqallar
T1 ə. ərəb əlifbasının 3-cü, fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 4-cü hərfi; əbcəd hesabında 400 rəqəmini ifadə edir
TA1 f. ədəd, dənə. TA2 ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
ə. bax təam
TAB1 f. 1) güc, qüvvət, taqət; 2) zəhmət, əziyyət; 3) dözmə, dözüm. Tabi-imtəhan yoxlamağa dözmə. TAB2 f
f. parlayan, parlaq; işıq saçan; işıqlı
f. tab gətirən, gücü çatan; davamlı
f. işıqlandıran, işıq saçan; rövnəq verən; rövnəqləndirən
TABDAR1 f. bax tabnak. TABDAR2 f. qıvrım, buruq, buruq-buruq
TABE’1 ə. 1) itaət edən, tabe olan; 2) aid olan; 3) birinin arxasınca gedən. TABE’2 ə. mətbəədə çap edən, nəşr edən; çapçı
ə. «tabe’» c. 1) tabe olanlar; 2) Məhəmməd peyğəmbəri görməmiş, onun vəfatından sonra əshabələri ilə ünsiyyət saxlamış adam(lar)
ə. tabe olma, tabelik
f. nə vaxta qədər; haçanacan
f. parlayan, işıq saçan, işıq verən
f. və ə. və f. səhərə qədər, dan yeri sökülənə kimi
f. axşama qədər, şama kimi
f. gecəyə qədər
ə. xörək bişirən, aşpaz
f. yay (fəsil)
f. parlama, parıltı
f. işıq düşən yer, günəş və ya ay işığının düşdüyü yer
f. parlaq, işıqlı, ziyalı
f. ölünün qoyulduğu qutu
f. taqət, qüvvət, güc
f. hökmdarın başına qoyduğu hakimiyyət rəmzi sayılan bəzəkli və qiymətli örtük. Taci-sər «baş tacı» m
f. taclı, tacı olan, taca malik olan; hökmdar // padşah, hakim
f. padşaha layiq; şahanə
f. 1) hökmdara məxsus, hakimə aid olan; 2) hökmdarlıq
ə. ticarətlə məşğul olan adam
ə. tacirlik
f. nə vaxta kimi, nə vaxta qədər; haçanacan
ə. 1) bir işi öz arzusu ilə görən; könüllü; 2) itaət edən
f. və ə. həmişəlik, sonsuz olaraq
ə. 1) Allahın əmr və göstərişlərini yerinə yetirmə; 2) itaət; 3) ibadət
ə. və f. 1) itaət edilən yer; 2) ibadətgah
f. bax taftə (2-ci mənada)
f. 1) eşilmiş, əyirilmiş ip, sap və s.; 2) parıldayan ipək parça
ə. 1) həddini, vəzifəsini aşan; azğın; 2) üsyançı, asi