f. bax kəh
ə. 1) tənbəl, ağırtərpənən, astagəl; 2) m. key
ə. 1) qeybdən xəbər verən (adam); 2) bütpərəstlərdə: din xadimi ruhani; 3) peyğəmbər; 4) m. uzaqgörən, müdrik
ə. və f. kahin kimi, özünü kahinə oxşadaraq
ə. kahin qadın
f. bax kəhkəşan
f. «saman oğrayan» bax kəhrəba
f. 1) köşk; 2) qəsr, saray
ə. var olan, mövcud olan
ə. «kam» c. var olan şeylərin hamısı; aləm
f. bax kakul
f. kəkili ilə məşğul olan, saçına çox qulluq edən
f. kəkili qıvrım, qıvrımsaçlı, saçı buruq-buruq
f. 1) saç, zülf // gözəlin saçı, sevgilinin zülfü; 2) kəkil
f. 1) parça, toxuma; 2) maya, kapital
f. 1) bədən, gövdə; 2) qəlib, forma
f. kal yemiş; kəlik
KAM1 f. arzu, məqsəd, istək, məram. Kami-dil ürək arzusu. KAM2 f. ağız
f. hər kəsin istək və arzusunu yerinə yetirən
f. öz arzusuna çatan
KAMCU(Y) f. 1) arzusuna çatmağa çalışan; 2) öz mənfəətini güdən
f. arzusuna çatmış, kamına çatmış
ə. 1) bütün, tamam // tam, nöqsansız; 2) yetişmiş, təkmilləşmiş, püxtələşmiş; 3) yaşa dolmuş, bişkin, təcrübəli; 4) elmli, bilikli; 5) əruz vəznində b
ə. yetişmiş, kamilləşmiş (qadın)
ə. bütün, tamamilə, büsbütün, hamılıqla
ə. mükəmməl seyr edən, hər yeri yaxşı-yaxşı seyr edən
ə. gizli(n)
f. arzusu həyata keçmiş; xoşbəxt
f. arzusuna çatan
f. 1) kam alan, arzusuna çatan; xoşbəxt; 2) qüdrətli, iqtidarlı
f. xoşbəxtlik, bəxtəvərlik
f. arzusuna çatan; xoşbəxt, ağgün, taleli
f. arzusuna çatan, kamına çatan
KAN1 f. 1) mədən, mədən quyusu; 2) bir şeyin çıxdığı və çox olduğu yer, mənbə. Kani-səxavət səxavət mənbəyi
f. quyuqazan, quyuçu
KANUN1 ə. 1) odqabı, manqal; 2) soba. KANUN2 ə. süryani təqvimində: ay adı. Kanuni-əvvəl dekabra uyğun gələn ayın adı; kanuni-sani yanvara uyğun gələn
f. 1) iş, əməl; 2) qazanc, fayda; 3) təsir; 4) peşə, sənət
f. 1) işdən başı çıxan; işbilən; 2) gizli polis məmuru (xəfiyyə, casus və s.)
f. işdən başı çıxan, işə bələd olan; işbilən
f. bax karazmudə
f. 1) işdə sınanmış, təcrübəli; 2) m. dünyagörmüş
f. bax karü bar
f. iş bilən, iş anlayan // işdən xəbəri olan
f. iş görmüş, təcrübəli, işdə sınanmış
KARFƏRMA(Y) f. iş sahibi, iş buyuran; sahibkar
KARGAH, KARGƏH f. iş yeri, sənaye müəssisəsi; emalatxana
f. 1) fəhlə, işçi; 2) əlindən iş gələn, bacarıqlı; 3) m. təsir edən, təsirli