ə. ilan
ə. diri ikən, diri olaraq
ə. əsli y. 1) qədim fəlsəfədə: ilk maddə; materiya, cisim; 2) xəyal, vahimə, xəyalat; 3) m. qeyri-adi, əcaib
HƏYYULA(Y)İ ə. qədim fəlsəfədə: ilk maddəyə, fəlsəfəyə, cismə aid olan
ə. ciddi olmayan söz
ə. məharət, ustalıq
HƏZAR1 f. min (1000). HƏZAR2 f. bülbül
f. «həzar» c. minlərlə, minlərcə
f. min atlı və ya piyadadan ibarət hərbi hissə
f. 1) əlindən hər iş gələn, hər işi bacaran; 2) ən zəruri şeyləri qoymaq üçün sandıq, qutu və s
ə. əruz bəhrlərindən biri
ə. bax hüzn
HƏZƏR1 ə. çəkinmə, ehtiyat etmə. HƏZƏR2 ə. 1) qəsəbə və ya kənddə yaşayan, qəsəbə və ya kənd əhalisi; 2) oturaqlıq; 3) səfər və ya döyüş olmayan vaxt,
ə. «həzrət» c. 1) iştirak edənlər; 2) həzrətlər, ağalar, cənablar (əsasən müraciət zamanı işlədilir)
ə. 1) qəsəbədə və ya kənddə yaşayanlara aid olan; 2) asayişə, istirahətə aid olan
ə. 1) sayıqlama; 2) mənasız, havayı, hədyan söz(lər)
ə. atma, silmə, pozma (yazı haqqında)
ə. sınıqlıq, məğlubiyyət
ə. hüznlü, kədərli, qəmli, qüssəli
ə. əsli süry. iyun ayı
ə. ətrafı divar olan qəbiristan
ə. 1) ən aşağı, alçaq yer; 2) Ay orbitinin yerə ən yaxın nöqtəsi
ə. zarafatla söylənən söz, lətifə, zarafat, hənək
ə. və f. 1) zarafatcıl, əyləndirən; 2) zarafatyana, məzəli, məzhəkəli
ə. və f. zarafatçı, lağçı
ə. «həzl» c. zarafat məzmunlu şeirlər, məzhəkəli şeirlər
HƏZM1 ə. doğru fikir, düz niyyət. HƏZM2 ə. 1) mədədə əritmə; 2) m. səbr etmə, dözmə, cavab verməmə. Həzmi-rabe’ 1) göyşəyən heyvanların yemi dördüncü
ə. həzmə aid olan
ə. 1) ön, qabaq, hüzur; 2) cənab. Həzrəti-sübhan Allah-taala
ə. 1) çox həzm edən; 2) m. dərindən fikirləşən
ə. və f. həzz alan, ləzzət alan, xoşlanan
ə. nəşə, zövq, sevinc
HİBA’ ə. bax hibə
ə. 1) tor, cələ, tələ; 2) cidar, buxov; 3) bağ, ip. Hibalei-nikah nikah rabitəsi
ə. hədiyyə, bəxşiş
ə. və f. bağışlanan şey üçün verilən sənəd, bəxşiş kağızı
ə. 1) pərdə, örtük; 2) utanma, utancaqlıq
ə. Azərbaycan klassik muğamlarından birinin adı
ə. Hicazdan olan, hicazlı
ə. bir dəfə həccə getmə
HİCCƏTÜLVİDA’ ə. Məhəmməd peyğəmbərin axırıncı dəfə Məkkəni ziyarət etməsi
ə. bax hicran (1-ci mənada)
ə. 1) ayrılıq, fəraq; 2) acı təsir, ağır gəlmə; 3) sayıqlama
ə. və f. hicran dərdi çəkən, ayrılıq dərdinə düşmüş
ə. 1) 622-ci il iyulun 16-da Məhəmməd peyğəmbərin öz azsaylı tərəfdarları ilə Məkkədən Mədinəyə köçməsi; müsəlman qəməri təqviminin başlanğıcı; 2) köç
ə. hicrətə aid olan
f. heç
ə. 1) doğru yola çağırma; 2) rəhbərlik etmə; rəhbərlik; 3) gətirmə, qoyma
ə. 1) acıq, qəzəb, hirs; 2) kəskinlik, sərtlik