KÜLBAŞ
сущ. рах. куьлегь, хкатай, бедбахт, бахтуни тегъир, пис (йи)къа авайди.
i. 1. (canıyananlıq məqamında) poor thing; 2. (təhqir məqamında) wretched man* / woman*
Полностью »сущ. несчастный, несчастная, горемыка (употребл. для выражения укора, упрека). Mən külbaş da inandım а я, несчастная, поверила
Полностью »is. dan. Bədbəxt, işi düz gətirməyən, zərərdidə, pisgünlü. // Qarğış, danlaq, təhqir məqamında. [Mahmudun arvadı:] Ay külbaş! Mənə bir dəst paltar ala
Полностью »