“Ч” hərfinin və bu hərflə işarə olunan samitin adı.
qalıntüklü, tüklü, qıllı; чӀаба бармак qalıntüklü papaq; чӀаба кицӀ qalıntüklü it.
(-у, -а, -ар) vaxt, zaman, çağ; ряден чӀав axşam vaxtı; гъуьрчен чӀав ov vaxtı (mövsümü); гатун чӀав yay vaxtı (fəsli); * а чӀавалай инихъ o vaxtdan b
dan. təqvim.
1. donmuş, soyuğun təsirindən bərkləşmiş (nəm torpaq, paltar və s. haqqında); чӀагай чил donmuş torpaq; 2
1. donmuş (soyuğun təsirndən bərkləşmiş) torpağın və s.-nin halı; bərklik; 2. məc. dəbdəbə, təmtəraq, zahiri gözəllik, şıqlıq
zərf dan. 1. şıq, süslü, gözəl, qəşəng; 2. dəbdəbə ilə, təmtəraqla.
(-из, -ана, чӀагуг) f. 1. donmaq, soyuğun təsirindən bərk hala gəlmək (nəm torpaq, yaş əsgi və s.); чил чӀаганва yer donmuşdur; 2
(-из, -ана, чӀагуг) f. 1. bəzənmək, düzənmək, süslənmək, zinətlənmək; 2. məc. daha da gözəl olmaq, gözəlləşmək, qəşəngləşmək, abadlaşmaq
(-ри, -ра) gərnəşmə; чӀагунар авун bax чӀагунарун.
(-из, -на, -а) f. gərnəşmək.
(-из, -на, -а) f. 1. dondurmaq; 2. həddindən artıq bişirmək, qızartmaq ya qurutmaq (əsasən çörək məmulatları haqqında)
(-из, -на, -а) f. 1. bəzəmək, zinətləndirmək, yaraşıq vermək, gözəlləşdirmək, qəşəngləşdirmək; süs vermək, bəzək vermək, süsləmək; 2
(-ра, -ра, -ар) 1. zool. zəğən, qara qarğa, dolaşa, zağ; чӀагъран zəğən -i [-ı]; 2. məc. qaratoxmaq (qumar kağızında naxış); * чӀагъ ахъаюн şayiə bura
(-ди, -да, -ар) mus. qarmon; чӀагъандин qarmon -i [-ı]; чӀагъандин ван qarmon səsi; чӀагъан ягъун qarmon çalmaq
qarmonçu, qarmonçalan.
qarmonçuluq.
1. vecsiz, yaramaz, bivec (adam); 2. dələduz, fırıldaqçı, adamaldadan.
dial. zool. çölpişiyi, vəhşi pişik.
zərf boş yerə , nahaq, nahaq yerə, əbəs yerə, boş-boşuna, hədər yerə, nahaqdan.
bax чӀудгъунун.
təql. şıqq; şaqqıltı səsi, çatırtı səsi, çatıltı; чӀакь авун çatırtı səsi çıxarmaq, çatırdamaq, şaqqıldamaq; * чӀакь гун çatlamaq, çatıq əmələ gəlmək;
bax чӀакьракь 2).
bax чакъал.
1. təql. şaqq, cırt; şaqqıltı, çatırtı; 2. çığçığa, əzilməmiş, şax (pul, konfet kağızı, çay kağızı və s
(-из, -на, -а) f. çırtıldamaq, çatırdamaq, şaqqıldamaq, xırtıldamaq, xırçıldamaq.
(-ваз, -вана, чӀакьукь) f. dial. bax жакьун; кендирагъ чӀакьун saqqız çeynəmək.
(-ри, -ра) c. 1. kilkə; keyfiyyətsiz yun, yun tullantıları; 2. narın tük; pərqu (quşlarda).
(-ваз, -вана, чӀакӀукӀ) f. dial. bax цӀимун.
(-а, -а, -ар) 1. dil; nitq, danışıq tərzi, üslub; дидед чӀал ana dili; лезги чӀал ləzgi dili; рахунрин чӀал danışıq dili; чӀал чирун a) dil öyrənmək;
dan. poliqlot, tərcüməçi, dilmanc.
хьун f. 1. inanmaq; 2. din. iman gətirmək, etiqad etmək; диндал чӀалахъ хьун dinə inanmaq; * ахварал чӀалахъ хьун yuxuya inanmaq; чӀалахъ авун bax чӀа
(-из, -на, -а) f. inandırmaq, inanmasına nail olmaq; qane etmək.
inam, inanma, etibar.
zərf inamla, özünə inanaraq, özünə güvənərək, əzmlə, qətiyətlə.
(-ди, -да, -ар) zool. cüllüt (quş); чӀалитӀдин cüllüt -i [-ı];* тамун чӀалитӀ zool. meşəcüllütü, çilikburun
(-из, -на, -а) f. gözə gətirmək, nəzərə gətirmək, göz (nəzər) dəyməsinə səbəb olmaq.
(-ди, -да, -ар) zool. sığırçın; чӀалусдин sığırçın -i [-ı].
sif. dilbilən, yolbilən, düşüncəli, təcrübəli.
bax чӀахма.
elə-belə, məqsədsiz; işsiz, boş, bekar, məəttəl; чӀана жедалди, чӀиргъин жакьваз хъсан я. Ata. sözü boş durunca düşməninə daş daşı; * чӀана са гаф хьу
1. eyib, nöqsan, qüsur, kəsir, çatışmayan cəhət; 2. məc. pislik, alçaqlıq, rəzillik; 3. bikarçılıq, bikarlıq, işsizlik, avaralıq
köhn. köhnə, işlənməkdən ağzı nazilmiş, yararsız dəryaz haqqında.
zərf nahaqdan, əbəs yerə, boş yerə.
(-уни, -уна, -ар) 1. təql. şaqqıltı səsi (barmaqları dartarkən, boynunu burarkən və s. çıxan səs); чӀанкьар акъудун barmaqları bir-bir dartaraq yaxud
bax чапатӀ(ар).
(-чӀи, -чӀе, -ар) 1. saç, tük, tel; чӀулав чӀарар qara saç; векъи чӀарар cod saç; 2. qıl, tük; цӀегьрен чӀарар keçi qılı (tükü); жуван вилевай тар так
(-ди, -да, -ар) bot. kök, rişə, kökcük.
dan. qalın tüklü adam.
zərf tük qədər, heç, qətiyyən, zərrə qədər, bir az da olsa, qılca; * чӀарни юзур тавун (чӀарни юза тахьун) məc