устар.
I
прил. присущий, свойственный. Ona məxsusən свойственный ему
II
нареч.
1. специально. O məxsusən belə etdi он специально сделал так
2. особенно. Məxsusən sən особенно ты
[ər.] 1. bax məxsus 1-ci mənada. 2. Xüsusi olaraq, qəsdən, bilə-bilə. O, məxsusən belə edir
Полностью »