QARINAĞRISI

сущ. рах. 1. руфунин тӀал, багьна, кӀани затӀ, рикӀе акьунвай (рикӀяй физвай, ччандик квай) затӀ; тӀал (пер.); 2. азаб, азият; // qarınağrısı olmaq азаб гун, азият гун, ччан туьтуьниз гъун; ** qarınağrısına salmaq кичӀерар гун, кичӀ кутун, куьчӀуьрарун, гьелягьар кьун (авун).