QILÇIQ
1. усик колоса, ость, шип;
2. заусеница;
3. мелкая кость (рыбья, птичья);
is. 1. Sünbüldə dənin qişası ucundakı uzun, qıl kimi nazik, iti, diş-diş tikan. Arpa qılçığı. Buğda qılçığı
Полностью »сущ. 1. усик колоса, ость (тонкая длинная щетинка у злаков, трав). Sünbülün qılçıqları ости колоса 2
Полностью »сущ. 1. риге (мес. мухан, къуьлуьн); 2. гъетрен кӀараб (гзаф шуькӀуь ригеяр хьтин).
Полностью »Sünbüldə, balıqlarda qılçıq olur. Qıl sözü ilə bağlıdır. Qılpın sözü də buradandır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »
