QINC
\[ər. ğunc\] сущ. наз, пад чуькьвез акъвазун.
сущ. 1. устар. кокетство, жеманство 2. брыканье; ляганье (лошади и т.п.); qınc atmaq брыкаться, лягаться
Полностью »(Şamaxı) naz, qəmzə. – Kiprigin ox kimidi, qaşın qılınc. Bu nə işvədir edirsən, bu nə qınc? ◊ Qınc atmax (Hamamlı)
Полностью »is. [ər. ğunc] Naz, qəmzə, işvə, özünü əzib-büzmə. Başı kəllədən daraqlı, ətəyi yerlə sürünən xanım qıncla (z
Полностью »