qırçınmaq
гл. нугъ. бейкеф хьун, инжиклу хьун, эх тавун, хкӀун.
f. məh. İncimək, dözməmək, sınmaq. [Şeyxsəlim] varlığını hiss etmirdi, çünki ona daş dəydikdə belə deyəsən, incimir və qırçınmırdı