ÜZSÜZ

ÜZSÜZ I sif. Həyasız, sırtıq, riyakar. Bir sıra vicdansız, bir sıra üzsüz; Gəzib qara-qara hər yerdə güdür (M.Müşfiq).

ÜZSÜZ II sif. Üzü olmayan əşya. Üzsüz yorğan-döşəyə girib xəyala getdi.

ÜZMƏK
ÜZÜCÜ

Значение слова в других словарях