прил. epiqraf(ika) -i[-ı]
м tib. epidemioloq (epidemiologiya mütəxəssisi)
прил. epidemiologiya -i[-ı], epidemioloji; эпидемиологическая лаборатория epidemiologiya laboratoriyası
ж tib. epidemiologiya (yoluxucu xəstəliklərin törəyib yayılmasından və onların qarşısını alma üsullarından bəhs edən elm)
прил. yoluxma, yoluxucu; эпидемические болезни yoluxma (yoluxucu) xəstəliklər
ж epidemiya (hər hansı bir yoluxucu xəstəliyin geniş yayılması)
ж мн. нет epiderma (1. anat. heyvan dərisinin üst qatı; 2. bot. bəzi bitkilərin örtük toxuması)
м мн. нет bax эпидерма
м xüs. epidiaskop (həm şəffaf, həm də şəffaf olmayan şəkilləri ekranda göstərmək üçün optik cihaz)
м epizod (1. hadisə, təsadüf, ittifaq, vəqə: 2. məc. səhnə; 3. ədəb. bir ədəbi əsərin az-çox müstəqil olan ayrı bir parçası)
прил. epizodik, təsadüfi
ж мн. нет epizodiklik, təsadüfilik
bax эпизодический
прил. bayt. epizootik; эпизоотические болезни epizootik xəstəliklər (bax эпизоотия)
ж bayt. epizootiya (qaramalın hamısının eyni zamanda yoluxucu xəstəliyə tutulması, heyvanlara azar düşmə)
ж epizootologiya (kənd təsərrüfatı heyvanlarının yoluxucu xəstəliklərini öyrənən və onlarla mübarizə üsulları ilə məşğul olan elm)
м ədəb. epik əsərlər yazan müəllif
ж мн. нет ədəb. epika, epik şeirlər, epik əsərlər
ЭПИКАРД, ЭПИКАРДИЙ м anat. epikard (ürəyin xarici qişası)
м мн. нет tib. epikardit (ürəyin xarici qişasının iltihabı)
м tib. epikriz (xəstəlik tarixi vərəqinin axırında yazılan, xəstəlik haqqında axırıncı nəticə, qərar)
м (мн. эпикурейцы) 1. fəls. epikürçü (Epikürfəlsəfəsi tərəfdarı); 2. məc. zövq və nəşəni hər şeydən üstün tutan adam, kefcil, işrətpərəst
м мн. нет epikürçülük (1. qədim yunan materialist filosofu Epikürün dinə qarşı yönəldilmiş fəlsəfi nəzəriyyəsi; 2
прил. epikürçü(lük)
ср мн. нет bax эпикуреизм 2-ci mənada
ж мн. нет tib. epilepsiya (özündəngetmə xəstəliyinin bir növü)
м tib. epileptik (epilepsiya xəstəliyi olan adam)
прил. tib. epileptika -i[-ı], epileptik
м 1. ədəb. epiloq (ədəbi əsərdə: qəhrəmanların sonrakı taleyindən xəbər verən son fəsil) 2. məc. son, xatəmə
м fiz. episkop (tutqun şəkilləri və ya cisimləri işıq vasitəsilə ekranda göstərmək üçün optik cihaz)
ж köhn. epistola, namə, məktub; məktub şəklində ədəbi əsər
прил. epistolyar; məktub şəklində yazılmış
ж epistrofa (eyni söz və ya cümlənin təkrarından ibarət ifadə tərzi)
ж köhn. epitalama (antikpoeziyada: toy mahnısı, evlənmə münasibətilə yazılmış şer)
ж epitafiya (məzar kitabəsi, başdaşı yazıları)
прил. anat., bot. epiteli -i[-ı]; ◊ эпителиальная ткань anat. bax эпителий
м мн. нет anat. epiteli (əzələlərin və bədən boşluqlarının üstünü örtən toxuma)
м ədəb. epitet, vəsf, ləqəb
м anat. epifiz (1. beynin üst çıxıntısı "əzgilvarı vəzi 2. boruvarı sümüyün ucu)
мн. (ед. эпифит ж) bor epifıtlər (başqa bitki üzərində yaşayan, lakin parazit olmayan, yəni həmin bitkidən qidalanmayan bitki)
ж ədəb. epifora (bir-birinə yaxın olan sətir, qafiyə və frazaların axırında eyni sözlərin, sözbirləşmələrinin təkrarından ibarət stilistik üsul)
м geol. episentr (zəlzələ mərkəzi; yer səthinin bilavasitə zəlzələ mənbəyi üzərində olan sahəsi)
м riyaz. episikl (mərkəzi digər bir dairə üzərində bir bərabərdə hərəkət edən dairə)
прил. 1. ədəb. epik; epos -i[-ı]; эпический жанр epos janrı; epik janr; 2. məc. ağır, vüqarlı
ж эполет söz. kiç
мн. (ед. эполет м) köhn. epolet (bəzəkli paqon)
м eponj (parça növü)
ж epopeya, qəhrəmannamə (qəhrəmanlıq dastanı)
м мн. нет ədəb. epos, dastan