ЭПИКУРЕЕЦ

м (мн. эпикурейцы) 1. fəls. epikürçü (Epikürfəlsəfəsi tərəfdarı); 2. məc. zövq və nəşəni hər şeydən üstün tutan adam, kefcil, işrətpərəst.

ЭПИКРИЗ
ЭПИКУРЕИЗМ

Значение слова в других словарях