1. “Sırımaq”dan f.is. 2. bax sırıqlı 1-ci mənada. Bu adamlar (şəhərin alverçi, baqqal, tacir, dəllalları) çiyinlərinə güləbətinli sırıma ilə baftalı ç
сущ. от глаг. sırımaq; стегание, стёжка, простёгивание, простёжка
sırıma
tikmə
yeritmə — soxuşdurma