I
сущ. штык (холодное колющее оружие, насаживаемое на конец ствола военного ружья, винтовки)
II
прил. штыковой:
1. рукопашный, с применением штыков. Süngü döyüşü штыковой бой, süngü hücumu штыковая атака
2. нанесенный штыком. Süngü yarası штыковая рана, süngü zərbəsi штыковой удар
◊ qələmi süngü ilə əvəz etmək перо сменить на штык, взяться за оружие (обычно о писателях, журналистах и т.п. ); süngü ilə qarşılamaq встретить в штыки, принять в штыки
Süngü
Süngü (ştık alm. stich — “nizə zərbəsi”) — silahın (tüfəng, karabin, pulemyot) lüləsinə bərkidilmiş, süngü ilə döyüş zamanı nizə kimi istifadə olunmasına imkan verən soyuq deşici silah; əsgər ləvazimatının bel kəmərinə də (başqa yerdə) taxmaq olar.
XVII əsrdən Birinci Dünya müharibəsinə qədər süngü piyada hücumları üçün əsas silah hesab olunurdu. Hal-hazırda süngü ikinci dərəcəli silah və ya istifadə edilən sonuncu silah sayılır. Süngünün sonrakı versiyası bıçaqlı süngüdür.
