SƏMİMİ

[ər.] прил. семими (1. рикӀяй тир, гьакъикъи, халис; таб квачир (мес. ихтилат); 2. гьакъикъи, лап мукьва, рикӀ алай, рикӀивай тир, рикӀин (мес. дуст, дуствал); 3. дуьз, дугъри, къени (мес. кас); 4. нареч. рикӀин сидкьидай, рикӀин михьивилелди, рикӀяй; мес. рахун).
SƏMƏRƏSİZLİK
SƏMİMİ-QƏLBDƏN

Значение слова в других словарях