is. və sif. Tənbəllik edən; işdən, zəhmətdən qaçan; işləməyi, zəhməti sevməyən (adam). Tənbəl adam. Tənbəl uşaq
Полностью »I сущ. лентяй, лентяйка, ленивец, лодырь II прил. ленивый. Tənbəl uşaq ленивый ребенок, tənbəl addımlarla ленивыми шагами ◊ tənbəl adam yatağan olar к
Полностью »сущ., прил. темпел (тенпел); темпелвал ийидай, кӀвалахдикай (зегьметдикай) катдай, кӀвалах (зегьмет) такӀан; ччандиз жафа тагур, заландиз юзадай, квел
Полностью »TƏNBƏL Çox yatma, dur, a tənbəl; Yatsan olar iş əngəl (A.Səhhət); ATİL (köhn.) Xatirindən sil o mövhumatı; Ki, edibdir səni tənbəl, atil (A
Полностью »TƏNBƏL – QEYRƏTLİ Tez gəl, tənbəl oğlu tənbəl (S.S.Axundov); Qeyrətli kişi arvada əl qaldırmaz (İ.Şıxlı)
Полностью »