is. və sif. Tənbəllik edən; işdən, zəhmətdən qaçan; işləməyi, zəhməti sevməyən (adam). Tənbəl adam. Tənbəl uşaq
Tam oxu »I сущ. лентяй, лентяйка, ленивец, лодырь II прил. ленивый. Tənbəl uşaq ленивый ребенок, tənbəl addımlarla ленивыми шагами ◊ tənbəl adam yatağan olar к
Tam oxu »сущ., прил. темпел (тенпел); темпелвал ийидай, кӀвалахдикай (зегьметдикай) катдай, кӀвалах (зегьмет) такӀан; ччандиз жафа тагур, заландиз юзадай, квел
Tam oxu »TƏNBƏL Çox yatma, dur, a tənbəl; Yatsan olar iş əngəl (A.Səhhət); ATİL (köhn.) Xatirindən sil o mövhumatı; Ki, edibdir səni tənbəl, atil (A
Tam oxu »TƏNBƏL – QEYRƏTLİ Tez gəl, tənbəl oğlu tənbəl (S.S.Axundov); Qeyrətli kişi arvada əl qaldırmaz (İ.Şıxlı)
Tam oxu »