TƏQTİ’
ə. 1) kəsmə, parçalama; 2) şeiri vəzn və qafiyəsinə görə təqtlərə ayırma.
TƏQTİ’
ə. 1) kəsmə, parçalama; 2) şeiri vəzn və qafiyəsinə görə təqtlərə ayırma.
is. [ər.] ədəb. Şerin hər misrasında durğuya, fasiləyə əsaslanan bölgü (həm heca və əruz vəznlərində, həm də sərbəst nəzmdə olur)
Полностью »[ər.] сущ. лит. стопа (шиирдин гьар са цӀарцӀин акъвазунал, ара гунал бинеламишнавай пай).
Полностью »