TƏPMƏ²
сущ. кьулухъди хъиягъун; эцягъун, хъуткьунрун (мес. тфенгди, тупуни).
1 сущ. от глаг. təpmək 1 1. засовывание, всовывание чего куда, во что 2. набивание, набивка чего куда, во что
Полностью »bax təpitmə1 1-ci mənada. [Cabbar bəy:] Əndamına təpmə qoymaqdan qollarım az qalıbdır qurusun. N.Vəzirov
Полностью »is. Tüfəng, top və s. odlu silahların atılan zaman şiddətlə geriyə basması. Topun təpməsi. – …Tüfəng açıldı
Полностью »