2007-2008-ci illərin maliyyə böhranı (ing.2007–2008 financial crisis) — maliyyə böhranı, qlobal maliyyə sistemində böyük zərərlərə və iqtisadi çöküşə səbəb olan[1] XX əsrdən bəri ən ciddi böhranlardan biri idi. Əsas səbəblərdən biri ipoteka kredit bazarındakı sabitliksizliyə və maliyyə sistemində risklərin düzgün idarə edilməməsinə bağlı idi. [2]Hazırda dünya iqtisadiyyatı bu böhranın təsirlərindən tamamilə qurtulmuş olsa da, belə hallar üçün daha güclü tənzimləmələr və planlar tətbiq edilməyə davam edir.[3]
ABŞ-da 2000-ci illərin əvvəllərində banklar yüksək riskli (ing.subprime)[4][5][6] ipoteka kreditləri verməyə başladılar. Bu, aşağı kredit qabiliyyətinə malik borcalanlara verilən ipoteka kreditləridir.[7]
Kreditlər yüksək faiz dərəcələri ilə verilsə də, ev qiymətlərinin davamlı artacağı düşünülürdü, buna görə də risklər nəzərə alınmamışdı.
Ev qiymətlərinin yüksəlməsi
1990-cı illərdən etibarən ABŞ-da daşınmaz əmlak bazarında böyük bir artım baş verdi. Ev qiymətlərinin artacağına dair gözləntilər bu sektora böyük sərmayələrin axınına səbəb oldu.
2006-cı ildə daşınmaz əmlak bazarında tənəzzül başlayınca qiymətlər düşməyə başladı və borcalanlar kredit ödənişlərini edə bilmədilər.
Səhm paketləşdirmə və maliyyə alətləri
Banklar yüksək riskli ipoteka kreditlərini qiymətli kağızlara çevirərək (ing.mortgage-backed securities, MBS) beynəlxalq bazarlarda satırdılar.[8]
Kompleks maliyyə alətləri, məsələn, CDO (ing.Collateralized Debt Obligations) vasitəsilə risklər bir çox maliyyə institutları arasında paylanmışdı.
Lakin bu məhsulların real riskləri düzgün qiymətləndirilmirdi.[9]
Risklərin düzgün idarə olunmaması
Böyük banklar və maliyyə qurumları yüksək riskli aktivlərə çox sərmayə qoymuşdu.
Beynəlxalq kredit reytinq agentlikləri bu maliyyə alətlərinə yüksək reytinqlər vermiş, investorları aldadaraq təhlükəsizlik hissi yaratmışdılar.[10]
Bir çox böyük bank və maliyyə qurumu, məsələn, Bear Stearns və Lehman Brothers, böhrandan xilas ola bilmədi. ABŞ hökuməti və digər ölkələr böhrandan təsirlənən bəzi maliyyə institutlarını xilas etmək üçün trilyonlarla dollar xərcləmək məcburiyyətində qaldı. ABŞ və Avropada işsizlik yüksək səviyyələrə çatdı.[11][12]İstehlak və investisiya azaldı, iqtisadi inkişaf sürətlə yavaşladı. Ticarət həcmi azaldı və xüsusilə ixraca güvənən ölkələrdə iqtisadi durğunluq daha da dərinləşdi. Maliyyə bazarlarında inam böyük ölçüdə itirildi. Hökumətlər daha sərt maliyyə nəzarəti və tənzimləmələr tətbiq etməyə başladı.
ABŞ hökuməti 700 milyard dollarlıq TARP (ing.Troubled Asset Relief Program) proqramını həyata keçirdi. Federal Ehtiyat Sistemi (FED) və Avropa Mərkəzi Bankı faiz dərəcələrini endirdi və iqtisadiyyata likvidlik təmin etdi.[13][14][15][16][17] Böyük maliyyə institutlarının iflasının qarşısını almaq üçün hökumətlər birbaşa müdaxilə etdi. Dodd-Frank Maliyyə Dəyişikliyi və Məsuliyyət Aktı (2010) kimi qanunlar qəbul edilərək maliyyə sektorunda tənzimləmələr gücləndirildi.[18]
↑Eigner, Peter; Umlauft, Thomas S. "The Great Depression(s) of 1929–1933 and 2007–2009? Parallels, Differences and Policy Lessons". Hungarian Academy of Science. July 1, 2015. SSRN2612243.
Kotz, David M. (2015). The Rise and Fall of Neoliberal Capitalism. Harvard University Press . ISBN9780674725652.
Lanchester, John , "The Invention of Money: How the heresies of two bankers became the basis of our modern economy", The New Yorker , August 5 & 12, 2019, pp. 28–31
Julien Mercille & Enda Murphy, 2015, Deepening neoliberalism, austerity, and crisis: Europe's treasure Ireland, Palgrave Macmillan , Basingstoke .
Nomi Prins : Collusion: How Central Bankers Rigged the World, Nation Books 2018, ISBN978-1568585628.
Patterson, Laura A., & Koller, Cynthia A. Koller (2011). "Diffusion of Fraud Through Subprime Lending: The Perfect Storm." In Mathieu Deflem (ed.) Economic Crisis and Crime (Sociology of Crime Law and Deviance, Volume 16), Emerald Group Publishing , pp. 25–45. ISBN9780857248022.