Zeytunburnu (türk. Zeytinburnu) — İstanbulun bir ilçəsi. 1 sentyabr 1957-ci ildə ilçə statusu qazanmışdır. Frakiyanın cənub-şərqində, Paşaeli yarımadasının, Mərmərə dənizinə baxan yamacların bu dənizlə görüşdüyü yerdədir. Tarixi yarımadadan və şəhər divarlarından, E-5 şosesi və hava limanından 15–20 dəqiqəlik məsafədə yerləşir. Bu səbəblə İstanbulun açılan vacib bir pəncərəsidir. Şərqdə Fateh, şimal-şərqdə Əyyubsultan, şimalda Bayrampaşa, qərbdə Güngörən, şimal-qərbdə Əsənlər və cənubda Mərmərə dənizi ilə əhatə olunmuşdur.
Zeytunburnu | |
---|---|
41°00′19″ şm. e. 28°54′35″ ş. u.HGYO | |
Ölkə | |
Tarixi və coğrafiyası | |
Sahəsi |
|
Saat qurşağı | |
Rəqəmsal identifikatorlar | |
Nəqliyyat kodu | 34 |
Digər | |
zeytinburnu.gov.tr | |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Zeytunburnunun adının tarixi yarımadanın Mərmərə sahillərindən şərqə baxarkən coğrafi baxımdan bir burun kimi göründüyü və bu bölgədəki zeytun bağları üçün düzəldilən "Zeytin Burnu" adının gəldiyi güman edilir. Bakırköyün qonşu mahalındakı Zeytinlik məhəlləsi yaxınlığındakı qədim zeytun varlığının başqa bir sübutudur.
İstanbul Ticarət Palatasının dəstəyi ilə 1962-ci ildə HART tərəfindən hazırlanan "Zeytunburnu: Kasıb bölgə" adlı əsərdə yerli əhalinin 51,8% -i xaric kökənli olduğu görülmüşdür. Əcnəbilərin əksəriyyəti Bolqarıstan və Yuqoslaviya, ardınca Yunanıstan və Rumıniya əsillilər üstünlük təşkil edir. Türkiyə mənşəli əhalidə bənzər şəkildə İstanbul əslli deyil. Türkiyədən gələn və Zeytunburnunda məskunlaşanların 48,7% -i Qara dəniz regionundandır. Digər bölgələrdən gələnlər bunlardır; Şərqi Anadolu, Frakiya və Mərkəzi Anadolu regionları. Ancaq bunlar 1960-cı ilin məlumatlarıdır. Bu gün tannerlər ləğv olunana qədər, ilçənin əsas sektoru dəri istehsalıdır və intensiv heyvandarlıq ilə məşğul olan Şərqi və Cənub-Şərqi Anadolu bölgələrindən Zeytunburnuna köç etmək olmuşdur. Bundan əlavə, xaricə mühacirətdə də dayanmadı. Qazaxlar, Uyğurlar, Əfqanıstan mənşəli türklər, Qərbi Frakiya türkləri və Bolqar türkləri 1960-cı illərdən sonra mahalda məskunlaşmağa davam etmişlər.
Bu gün rayonda 15 minə yaxın Türküstanlı var. Əsasən iki dalğa ilə gəlmişlər. Birinci mərhələ Adnan Menderesin icazəsi ilə 1952–1953-cü illərdə məskunlaşanlardır. İkinci mərhələyə gələnlər Əfqanıstanda yaşayan türk zadəgan (əsasən özbək) insanlardır.
Tarixən, mahalın İstanbula yaxınlığı və aşağı sıxlığı olan mənzil olması Zeytunburnu sənayeyə əsaslanan iqtisadiyyat üçün cəlbedici etmişdir. Əsası Osmanlı İmperiyasında qoyulmuş Qazlıçeşmə, toxucuların əsas iqtisadi fəaliyyətini və ilçə kimliyini təşkil etdi. Ətraf mühit səbəbi ilə 1996-cı ildə Tuzla Mütəşəkkil Sənaye Bölgəsinə köçürülən dərilər uzun illərdir dəri geyim emalatxanaları və aksesuarları kimi əlaqəli alt sektorların inkişafına kömək etdi. Bu gün dəri müəssisələri olmasa da, rayonda dəri ticarəti, geyim emalatxanası və aksesuar biznesi hələ də fəaliyyət göstərir.
1850-ci ildə qurulan, Bakırköy-Zeytinburnu sərhəddində, Osmanlı İmperatorluğunun ilk fabrikində yerləşən "Bakırköy Pambıq Toxuculuq Fabriki" həm də iqtisadi quruluşunda mühüm bir amildir, çünki bəzi işçilər Zeytinburnuda yaşayır. Zavod Respublika Dövründə Sümerbank-a təhvil verilir. Zeytinburnu Sümer məhəlləsi adı buradan gəlir. Qonşuluq illərdir fabrik işçilərinin məskənidir. Digər bir Osmanlı fabriki silah sənayesinə xidmət etmək üçün Zeytinburnuda qurulan dəmir fabrikidir. Adını buradan mahal sahilindəki Demirhane Prospektindən aldı.[1]
Bu gün ilçənin şimalında Seyidnizam, Mərkəzəfəndi və Maltəpə rayonlarında Dəmirçilər və Məətbəcilər dairələri və Avtomobil sənayesi dairələri var. İlçənin mərkəzi sayılan hissəsi, sıx mənzil səbəbiylə indi hal-hazırda sənaye cəhətdən zəif inkişaf etmişdir.
İstanbulun 7-ci təbii bazarı olan "Zeytinburnu Təbii Açıq Bazar" 30 oktyabr 2010 tarixindən etibarən ilçədə fəaliyyət göstərir.[2]
Tullantıların çıxarılması ilə Kazlıçeşme'de məruz qalan geniş sahə bu gün İstanbulun rəsmi rəsmi mitinq bölgələrindən biridir.