кил. öyrəncəkli.
sif. habituel, -le ; coutumi//er, -ère
s. accustomed (to), used (to)
alışmış — vərdişli — adətkərdə
прил. привычный (привыкший к чему-л., имеющий привычку что-л. делать). Kənd həyatına öyrənişli привычный (привыкший) к сельской жизни; öyrənişli olmaq
bax öyrəncəkli
привыкший